Dokumenti i knjige o drugom svetskom ratu na teritoriji Jugoslavije i povezanim zbivanjima
◀ Poezija NOB
Tvoj je sinak poginuo
(narodna pesma)
Kad partizan u boj kreće,
meće pušku na rame.
On pozdravlja oca, majku,
oca, majku, sestricu:
"Zbogom oče, zbogom majko,
zbogom mila sestrice.
Ja odlazim u boj teški,
gdje se gine, gdje se mre."
Šest mjeseci već je prošlo,
a od sina ni glasa.
Kad na jednom pismo stiže,
Misli majka piše sin,
Al u pismu tužne rječi,
koje stižu sa fronte:
"Vaš je sinak poginuo
jer se hrabro borio;
tijelo mu je sahranjeno
nedaleko Bihaća."
(Franjo Židovec, Popijevke iz borbe i izgradnje, 1954.)
II verzija (Jednog dana pismo stiže)
...
Jednog dana pismo stiže,
Majka misli sin piše,
A kad tamo dve tri reči,
Iz komande javljaju:
— Tvoj je sinak poginuo,
Raznela ga granata.
(Sergije Dimitrijević, Crnotravske i leskovačke narodne pesme oslobodilačkog rata i revolucije, Beograd, 1967., str. 101.)
III verzija (Jednog dana pismo stiže)
...
Jednog dana pismo stiže,
Sa Radana javljaju:
— Tvoj je sinak poginuo,
Ubili ga Bugari.
Telo mu je sahranjeno,
Viš’ Obražde jedan sat.
(Sergije Dimitrijević, Crnotravske i leskovačke narodne pesme oslobodilačkog rata i revolucije, Beograd, 1967., str. 100.)
IV verzija (Iz odreda javljaju)
...
Iz odreda javljaju:
Tvoj je sinak poginuo,
Ubili ga četnici,
Telo mu je saranjeno,
Više Vučja jedan sat.
(Sergije Dimitrijević, Crnotravske i leskovačke narodne pesme oslobodilačkog rata i revolucije, Beograd, 1967., str. 101.)
V verzija (A kad prođu šest meseci)
...
A kad prođu šest meseci,
Ja ću vam se javiti.
Šest meseci već je prošlo,
Majka sina ne vide.
Kad je sedmi započeo,
Komandiri javljaju:
Tvoj je sinak poginuo,
Raznela ga šrapnela,
Telo mu je sahranjeno,
Viš' Obražde jedan sat. —
Spomen ću mu ja podići,
Makar gladna ostala.
(Sergije Dimitrijević, Crnotravske i leskovačke narodne pesme oslobodilačkog rata i revolucije, Beograd, 1967., str. 100-101.)
VI verzija (Mlad se vojnik u boj sprema)
Mlad se vojnik u boj sprema,
Baca pušku o rame.
— Zbogom, oče, zbogom, majko,
Zbogom, mila sestrice!
Ja odlazim u boj ljuti,
Gde se gine gde se mre. —
Šest meseci već je prošlo,
Majka sina ne vide.
Jednog dana stiže pismo,
S Čemernika javljaju: 10
— Tvoj je sinak poginuo,
Na Mominom kamenu.
Telo mu je sahranjeno,
Više pruge četvrt sat.
Tvoga sina našeg druga,
Svetićemo svaki dan,
Jer je bio dobar borac,
I odličan partizan.
(Sergije Dimitrijević, Crnotravske i leskovačke narodne pesme oslobodilačkog rata i revolucije, Beograd, 1967., str. 100.)