Dokumenti i knjige o drugom svetskom ratu na teritoriji Jugoslavije i povezanim zbivanjima
◀ Poezija NOB
Bela lađo, na tebe mi krivo
(srpska narodna pesma)
Bela lađo, na tebe mi krivo,
Što ne javljaš da je roblje živo,
— Roblje živo i hoće da dođe;
Širok Dunav, ne može da prođe,
Širok Dunav, daleko granica,
Oko lager bodljikava žica.
— Da sam vila, pa da imam krila,
Ja bi do sad u Nemačku bila,
Na lageru da razbijem vrata,
Da ja vidim svog rođenog brata.
Sergije Dimitrijević, Crnotravske i leskovačke narodne pesme oslobodilačkog rata i revolucije, Beograd, 1967., str. 52.
II verzija
„Bela lađo, na tebe mi krivo,
Zaš’ne javljaš da l’je, roblje živo?“
„Roblje živo, al ne mož’ da dođe,
Dubok Dunav pa ne mož’ da prođe.
Vetar duva pa mi lađu ljulja.
Da sam vila pa da imam krila,
Dosada bi u Nemačko bila,
Pred lager bi bombu opustila,
Pa bi prva vrata otvorila,
I onda bi roblje ispustila.
Svaka majka ruke bi širila,
Da zagrli svoga milog sina,
Svaka sestra za brata rođena,
Svaka ljuba za svoga dragana...
A Đermanci vrzani u lanci,
A Đermanke vrzane u lance.
(Dragutin M. Đorđević: Život i običaji narodni u Leskovačkoj Moravi, Naučno delo, Beograd, 1958., str. 653.)