| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
Italijanske
snage na Slovenačkom primorju Italijanske komande su u početnom periodu razvoja NOP, za uništavanje partizanskih jedinica upotrebljavale samo policijske i karabinijerske snage koje su bile u sastavu kvestura u Trstu, Gorici i Videmu. To nije trajalo dugo, jer se oslobodilačka borba razvijala brzo i snažno, pa su italijanske komande morale da angažuju jače, pa i vrlo jake svoje snage. Kada je 5. juna 1942. formiran 23. armijski korpus sa sedištem u Trstu[1], njemu je tada postavljen jedan od glavnih zadataka — uništenje partizanskih snaga i likvidacija svake oslobodilačke aktivnosti na ovoj teritoriji. Sve te mere nisu usporile i onemogućile oslobodilačku borbu. Naprotiv, ona se sve više razvijala i partizanske jedinice su postale ubojna snaga za neprijatelja. Italijanska komanda je 1, jula 1943. formirala 24. armijski korpus sa štabom u Videmu. U sastavu 23. i 24. armijskog korpusa nalazile su se četiri italijanske divizije: "Torino", "Sforćeska" (Sforcesca), "Đulija" ("Giulia") i "Veneto"[2]. Ovde treba posebno istaći 3. pokretnu alpinsku brigadu koja je često učestvovala u borbama sa Gradinikovom. Ona je operi,sala, uglavnom, u severnom delu Slovenačkog primorja. Njen štab se prvo nalazio u Videmu, a kasnije se premestio u Toilmin. Već u 1943. godini ona je u svom sastavu imala četiri puka. Operativno područje 102. puka bilo je dolina Idrijce, delovi 103. puka dejstvovali su na širem području srednjeg toka Soče, 104. puk operisao je na području severno od Tolmina, a 105. je bio na sektoru Bukovo — Cerkno.[3] Za borbu protiv partizana formirane su i posebne pokretne
grupe, sastavljene, pre svega, od karabiriijera-dobrovoljaca. U svakog od tih je
bilo oko 50 dobro naoružanih ljudi. U maju 1943, postojala je na Slovenačkom primorju 21 takva grupa[4]. Na Slovenačkom
primorju, pored policijskih snaga i vojnih operativnih jedinica, bile su i tri
ili četiri fašističke legije, zatim jake pogranične snage i pozadinske
jedinice armijskih korpusa koje su, prema potrebi, isto tako učestvovale u
borbama sa partizanskim snagama. Sudeći po
podacima nekih italijanskih istoričara[5],
na Slovenačkom primorju se prilikom italijanske kapitulacije nalazilo oko
100.000 vojnika. Gotovo sve ove snage bile su angažovane u borbi protiv
partizana. [1] Ivo Juvančič, navedeni članak, str. 48. [2] Ivo Juvančič: "Italijanska ,zvestoba' in strah" ("Borec" 1953, str. 368). [3] Ivo Juvančič: "Italijanska ,zvestoba' in strah" ("Borec" 1953, str. 368). [4] Ivo Juvančič, navedeni članak, str. 56. [5] Livio Grossi: "Storia della Venezia Giulia", Trst.
|