| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
Napad na Bučje i poraz 1. bojne 4. gorskog zdruga Poslije neuspjele neprijateljeve ofanzive »Braun«
i povlačenje
dijela snaga sa grebena Papuka i Ravne Gore, na Bučju se zadržala 1. bojna 4.
gorskog zdruga 1. gorske divizije. Bez dvoumljenja, Štab 12. slavonske divizije
donio je odluku da se odmah izvrši napad i oslobodi Bučje zbog njegovog
prirodnog, geografskog i taktičkog položaja, ali još više što se Bučje kao
opštinsko mjesto od decembra 1941, kada je prvi put oslobođeno, neprekidno
nalazilo u srcu slobodne teritorije. Na Bučje su napadala četiri bataljona: 1. i 4.
bataljon 12. slavonske i 1. i 2. bataljon 17. slavonske brigade. Na osiguranju
prema Pakracu nalazili su se 2. i 3. bataljon 12. brigade, s tim, što je 3.
bataljon, bez jedne čete, dobio zadatak da prethodno likvidira njemačku posadu
koja se utvrdila na Cikočkoj glavici iznad samog sela Cikota. Napad je otpočeo
8. aprila 1943. u 12 sati, a borba se vodila do 22 sata uveče. Na glavnom i težišnom
pravcu Veliko brdo - Bučje, napadao je 1. bataljon 12. brigade ojačan sa 3. četom
3. bataljona. U prvoj fazi borbe napad je bio oštar, ali nedovoljno organizovan
i bez podrške vatrenog sistema. Bio je otežan i zbog solidno organizovane
odbrane neprijatelja koja se oslanjala na duboko iskopane i balvanima utvrđene
rovove. Brisani prostor ispred prednjeg kraja odbrane i dobro organizovani
vatreni sistem bili su, takođe, ozbiljna prepreka za borce 1. bataljona. Do 15 sati bataljon je izvršio 3 napada, ali ni jedan
nije do kraja uspio zbog snažnog otpora neprijatelja i zbog nesnalaženja nižeg
starješinskog
sastava, koji su se, uglavnom, orijentisali na juriše koji nisu imali obezbjeđenu
vatrenu podršku. Kasnije, kada se komandant 12. slavonske brigade Josip
Antolović lično angažovao oko organizacije vatrenog sistema i bombaških
grupa, napad je bio kvalitetniji, a i tempo prodiranja i silina udara. Poslije
trećeg napada borci su uspjeli da uz podršku vatre izvrše podilaženje, a
zatim na juriš zauzmu tri bunkera. Cijena tog uspjeha bila je velika. Iz stroja
je izbačeno 19 boraca, od toga 11 poginulo i 8 ranjeno. I
četvrti bataljon koji je učestvovao u napadu, imao je slične teškoće kao i
prvi, ali su njegovi borci i starješine bili znatno oprezniji i lukaviji. U
toku borbe imali su samo 2 poginula i 9 ranjenih boraca. Ukupni gubici 2. i 4.
bataljona iznosili su 17 poginulih i 17 ranjenih boraca. Kada se likvidacija
neprijateljeve posade približavala kraju, jer je odbrana poslije 10 sati žilave
borbe dovedena u stanje zamorenosti i krajnje iscrpljenosti, od Štaba 12.
divizije stiglo je naređenje da se dalji napad na Bučje obustavi.[1] U
teškoj borbi ustaška bojna je pretrpjela teške gubitke, jer su iz stroja izbačena
102 neprijateljeva vojnika, od toga 42 poginula i 60 ranjenih. Sutradan, 10.
aprila, ustaška bojna povukla se u Pakrac i odvezla poginule i ranjene.[2] Teški gubici neprijateljeve vojske ubjedljivo
govore o žestini i upornosti boraca 12. i 17. slavonske brigade. Bez obzira na
to što se neprijatelj branio iz solidno izgrađenih bunkera i dubokih rovova,
ojačanih trupcima i balvanima, moralna snaga i izdržljivost boraca 12. i 17.
slavonske brigade bila je veća. Napad na Bučje nije bio okrunjen potpunim uništenjem
ustaške bojne, ali je neprijatelj doživjeo potpun moralni i taktički poraz. U
analizi slabosti koje su se ispoljile u napadu na Bučje, istaknuto je da u
napadu na bunkere nije upotrebljen top 45 mm koji je jedinicama stajao na
raspolaganju. Dok su borci 1. i 4. bataljona ginuli i prolijevali krv pred
neprijateljevim bunkerima, top s poslugom nalazio se u selu Budići neiskorišćen. [1])
Arhiv VII, f.
NOP-a k-908 reg.
br. 7/3 i k. 908 reg.
br. 8/3. [2])
Arhiv VII, f. NOP-a k. 407 reg.
br. 46/4.
|