| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
Raspored
neprijateljevih snaga u Slavoniji početkom
1943. godine Početkom 1943. u Slavoniji se nalazilo oko 15-20.000
neprijateljevih vojnika. Te snage bile su sastavljene od tri divizije: njemačke
187. rezervne divizije, 1. gorske divizije i 3. domobranske divizije, 16. ustaške
bojne i nekoliko samostalnih ustaških, domobranskih i njemačkih bataljona i četa. Prva gorska divizija bila je raspoređena duž
komunikacije Banova Jaruga - Pakrac - Daruvar - Miokovićevo - Voćin. Treća
ustaško-domobranska divizija nalazila se duž glavne željezničke pruge Zagreb
- Beograd, na potezu Novska - Nova Gradiška - Slavonski Brod - Đakovo - Našice.
Njemačka 187. divizija bila je raspoređena duž glavne željezničke pruge
Zagreb - Okučani i Zagreb - Bjelovar. U Podravini se nalazila 16. ustaška
bojna raspoređena duž komunikacije Podravska Slatina - Suhpolje - Virovitica.
Samostalni njemački policijski bataljon i Bataljon za brze intervencije
nalazili su se u Požeškoj kotlini: Bektež - Kutjevo - Kula - Vetovo -
Orljavac. U Miokoviću se nalazio njemački 3. policijski bataljon.290
U većim naseljima u Požeškoj kotlini, Podravini i Posavini nalazile su se:
samostalne ustaško-domobranske satnije i folksdojčerske čete. U Virovitici se
nalazila Domobranska podoficirska škola i konjički eskadron pod komandom njemačke
187. rezervne divizije. Takvim rasporedom snaga neprijatelj je osiguravao
glavnu željezničku prugu, transport, manevar trupa i ratnog materijala u
pravcu glavnih snaga NOVJ u Bosanskoj krajini i na prostoru istočno i južno od
Bihaća, a takođe i u pravcu Grčke i Bliskog istoka. Pored toga raspored
neprijateljevih snaga u Slavoniji imao je za cilj da štiti okupacijsku i ustašku
administrativnu vlast, ekonomske i političke centre tzv. NDH, da osigura kružnu
osnovicu za dejstvo protiv partizanskih snaga i pozadinskih ustanova na oslobođenoj
teritoriji. Ipak, osnovni zadatak neprijateljevih snaga bio je da spriječavaju prodiranje partizanskih snaga u Podravsku, Požešku,
Daruvarsku i Posavsku ravnicu i onemoguće vojnički i politički uticaj na
poluoslobođenoj i neoslobođenoj teritoriji. Neprijatelj je bio veoma
zainteresiran za slavonsku žitnicu, koju je proglasio najbogatijom u okviru
tzv. NDH, a bogate slavonske šume nudile su ogromne količine tehničkog i
ogrijevnog drveta kojih se okupator i tzv. NDH nisu mogli odreći. Raspored
neprijateljevih snaga, pored ostalog, nudio je i izvjesne operativne prednosti,
ali je imao i slabosti, jer je neprijatelj bio primoran da se brani na čitavoj
teritoriji Slavonije. Prvi put, od početka narodnog ustanka 1941. godine,
partizanske snage preotele su operativnu i taktičku inicijativu.
|