| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
Proboj u istočnu Slavoniju preko komunikacije Kutjevo - Pleternica Oko
16 sati 13. aprila 1945. godine 12. proleterska NOU brigada izvršila je pokret
za selo Ramanovce, mjesto koncentracije 12. i 40. divizije. Proboj u istočnu
Slavoniju izvršen je pravcem: Ramanovac - Šumanovce - Zarilac - Knežci - Bilač
- greben Dilja do kote 407 i, dalje, preko Čenkova, Milinaca, Paučja,
Drenjskog Slatinika, Ostrošinca, Kršinca i Stipanovca kod Našica. Na čelu
kolone za proboj u ulozi prethodnice nalazila se 18. NOU brigada a glavnu kolonu
sačinjavale su 16. Virovitička i Češka brigada 12. divizije sa Štabom
Korpusa i njegovim pozadinskim dijelovima. Na začelju glavne kolone maršovala
je 12. proleterska NOU brigada u ulozi zaštitnice. Prilikom prelaska preko
komunikacije Kutjevo - Pleternica, oko
6 sati 14. aprila 1945. naišla je neprijateljeva motorizovana kolona. Štab 12.
proleterske brigade odmah je angažovao svoj 2. i 5. bataljon i, u sadejstvu sa
1 bataljonom 4. brigade, izvršen je napad na tu kolonu. Nakon
2 sata žestoke borbe neprijateljeva kolona je, uglavnom, uništena. Zapaljeno
je 36 kamiona, a neprijatelju su naneseni osjetni gubici u živoj silf i ratnom
materijalu. Imao je 132 izbačena iz stroja, od čega 63 poginula i 69 ranjenih.
Poslije izbijanja na liniju Drenjski Slatinik u neposrednoj blizini Đakova, 12.
proleterska učestvovala je u napadu na neprijateljevu kolonu koja se povlačila
komunikacijom Bračevci - Podgorje. Brigada je razbila neprijatelja i
organizovala gonjenje sve do linije: Podgorač - Ostrošinci. Četrdeseta
slavonska divizija izbila je, takođe na liniju Podgorač - Ostrošnici - Kršinci,
gdje se sukobila sa neprijateljevim snagama koje su se povlačile iz Osijeka i
Đakova. Na komandantskoj osmatračnici kod Podgorača, 15. aprila 1945. teže
je ranjen komandant 6. korpusa, general-major
Veljko Kovačević, Sutradan, 16. aprila oko 8 sati kod
Đakovičke satnice, zapadno od Đakova, susreli su se borci 1. proleterske i
12. slavonske proleterske brigade. Pošto su međusobno izmjenjali znake
prepoznavanja, oni su se izljubili i prisjetili prvog susreta u centralnoj
Bosni, januara 1944. za vrijeme neprijateljeve ofanzive u najsurovijim uslovima
zime i dubokog snijega. Sada je susret bio prijatniji, jer je bilo poljeće i
vodile su se završne borbe za oslobođenje Jugoslavije.
|