Napad na Radlovac   Noću 12/13. novembra 1942. izvršen je napad na utvrđenje u kamenolomu Radlovac kod Orahovice. U Radlovcu se nalazio vod legionara iz Orahovice, naoružan puškama i sa dva puškomitraljeza. Bili su smješteni u zgradi izgrađenoj od kamenih blokova. Oko zgrade nalazili su se bunkeri, takođe, izgrađeni od kamena. Sa stanovišta mogućnosti odbrane, Radlovac nije bio uporište, već pravi bedem koji se, bez upotrebe teške artiljerije ili dugotrajne opsade, ne bi mogao zauzeti. Utvrđenje je organizovano kao isturena odbrambena tačka radi zaštite željezničke pruge i zaštite prilaza Orahovici s Papuka i Krndije. U napadu na Radlovac učestvovala je 3. četa 4. bataljona, ojačana brdskim topom 65 mm. Međutim, kamenim blokovima teško da bi naškodila i haubica od 155 mm, a brdski top sa udarnom granatom bio je prava igračka.146) Poslije sedam ispaljenih granata koje su bile i posljednje, borci su izvršili juriš, izbacili neprijatelja iz bunkera koji se povukao u tvrdo građeni objekat sa izgrađenim puškarnicama i pripremljen za dugotrajnu odbranu. Vođa bombaške grupe Petar Stanić147) iz sela Pakrana, i Ostoja Filipović[1] iz Rijenaca, uspjeli su da se pod zaštitom mitraljeske vatre i korišćenjem mrtvih uglova približe zgradi i bace bombe na prozor. Međutim, neprijatelj je bio lukav, pa je prozore zaštitio čeličnim mrežama od čega su se bombe odbile. To je bio drugi po redu napad na Radlovac za posljednja tri mjeseca, ali oba puta bezuspješno. Na 3. bataljon, koji se nalazio na obezbjeđenju, oko 8 sati, 13. novembra 1942. iz pravca Orahovice naišao je oklopni voz, koji je otvorio vatru iz mitraljeza, topova i minobacača. Neprijateljeva pješadija pokušala je da manevrom zađe za leđa 1. četi, ali su je u tome spriječile grupe boraca upotrebom ručnih bombi. Neprijatelju su naneseni gubici u mrtvim i ranjenim, a 1. četa imala je samo jednog ranjenog borca. Oko 16 sati Brigada se povukla u pravcu Jankovca tri kilometra jugoistočno od Slatinskog Drenovca. Na Jankovcu je Brigada provela tri dana u dubokom snijegu i u izuzetno teškim uslovima smještaja u planinskom domu. Na oko 100 m2 smjestilo se 600 boraca, osim onih koji su bili na straži i u patrolama. Nije bilo mjesta ni da se sjedne, a kamoli za odmor i spavanje. Većina boraca za to vrijeme nije uopšte spavala, jer nije imala gdje. Ne zna se šta je bilo teže: nespavanje, dim ili vaške, koje su predstavljale pravu napast. Ishrana je bila slaba, bez soli i nedovoljno kalorična. Borci su bili mrzovoljni i gunđanjem ispoljavali svoje nezadovoljstvo, a i starješine su negodovale zbog smještajnih uslova. Sem Štaba Brigade, niko nije znao zbog čega Brigada provodi vrijeme na Jankovcu. Međutim, tu na Jankovcu sazrijevala je ideja o narednim borbenim dejstvima, taktičkim obmanama i fizičkom iznurivanju neprijatelja oko Voćina i Podravske Slatine. [1] u NOVJ od 1942. Bio je dugo puškomitraljezac i istaknuti bombaš. Desetar, komandir voda i čete. Sadržaj Prethodni dokument Sledeći dokument