| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
Povlačenje kao taktička prednost Na
maršu prema Prnjavoru, 3. bataljon je noću stigao u sela Šibovsku i Štivor.[1] U povlačenju zaustavio se na Palačkovačkom
brdu gdje je od Štaba Brigade dobio naređenje da produži za Prnjavor i da u
toku 4. januara organizuje odbranu Prnjavora. Zbog umora i iscrpljenosti boraca,
Bataljon je u Prnjavor stigao tek oko 10 sati. Na brzinu je organizovao odbranu
istočno od Prnjavora na liniji: kota 165 - ciglana - kota 196 - Balinovci. Oko
15 sati 4. januara Bataljon se sukobio s prednjim dijelovima njemačke 187.
divizije, otvorio plotunsku vatru i primorao neprijatelja da privremeno zastane.
Međutim, druga kolona njemačke operativne grupe, koja se kretala preko
Miladinovićevog brda (trig.
176), ušla je u Prnjavor bez borbe. Odbrana na liniji
sjeveroistočno od Prnjavora postala je izlišna. U
toku petnaestosatne borbe na Miškovačkom brdu, 3. bataljon je imao 23 borca
izbačena iz stroja, od čega 4 poginula i 19 ranjenih. Prodorom
neprijatelja preko Miladinovićevog brda i ulaskom u Prnjavor bez borbe, presječena
je odstupnica 1. i 2. bataljonu koji su se u rejonu Palačkovačko brdo našli u
okruženju. Od 10 do 15 sati, neprijateljeva kolona, koja se kretala od Smrtića,
uporno je napadala na položaje u rejonu Palačkovačkog brda. Borci 1. i 2.
bataljona uporno su odbijali neprijateljeve napade, braneći svoje položaje, ne
znajući da je neprijatelj bez borbe ušao u Prnjavor. Poslije 15 sati, Štab
Brigade organizovao je proboj u pravcu zapadno od Prnjavora. U toku proboja
poginuo je osamnaestogodišnji zamjenik komandanta bataljona Stojan Milinović
Abisinac iz Markovca kod Daruvara.39 Poslije izvršenog proboja,
bataljoni su organizovali odbranu na liniji masiv Crnog vrha - Ljubič. I do
mraka vođene su borbe sa kozacima koji su organizovali gonjenje. Sutradan, 5.
januara 1944. oko 6 sati 1. bataljon posjeo je položaj za odbranu na liniji:
Gradina (kota 234) i Galjinovci (kota 173). Drugi bataljon obezbjeđivao je
brigadnu ambulantu i nosio teške ranjenike. Treći bataljon posjeo je položaj
iznad sela Vijačana na planini Ljubič (trig.
543) sa zadatkom da štiti pokretnu bolnicu i stanovništvo
koje se povlačilo iz Prnjavora.[2]
Bataljon je u toku dana vodio borbu sa kozacima a poslije pada mraka produžio
marš pravcem: Mraviće - Gavranovići - Karač. Četvrti bataljon koji se
nalazio u rejonu Maćino brdo, Hrvaćani i Lišnja, nije vodio do 5. januara
borbu sa neprijateljem. Njega je Štab Brigade uputio u pravcu Gornje Šnjegotine
da obezbjedi povlačenje Brigade preko planina Uzlomca i Borje i da je osigura
od iznenadnih napada njemačkih jedinica i četničkih zasjeda. [1]
U Sibovskoj i Štivoru živjeli su Italijani. Oni su se tu naselili krajem
XIX vijeka. U starim italijanskim hronikama iz 1875. godine piše da su
italijansku pokrajinu Trendu zadesile velike poplave i epidemije, koje su
primorale mnoge porodice da se raseljavaju i dosele u naše krajeve, oko
Prnjavora u Centralnoj Bosni i Pakraca u Slavoniji. U
toku proboja Stojan Milinović bio je ranjen. Priskočila mu je 16-togodišnja
Mara Borčić, bolničarka iz Pivnica, u namjeri da ga izvuče. Iznenada iza
leđa napala ih je grupa kozaka i izrešetala mecima. [2]
iz Prnjavora se povlačilo stanovništvo, omladinski i
vojno-politički kursevi, zaštitni bataljon, Komanda prnjavorskog područja
i Prnjavorski partizanski odred. Zatim, Okružni komitet Prnjavora sa
sekretarom Ilijom Kostićem, Sreski narodni odbor i 5 opš- tinskih narodnih
odbora sa 70 ljudi. Arhiv IRP Sarajevo, mikrofilm 6/600 i Monografija 14.
srednjobosanske brigade, strana 98.
|