Rad partijske i skojevske organizacije   U pogledu strukture i organizacionih principa, partijska organizacija oslanjala se na partijske ćelije u četi, bataljonske biroe i brigadni komitet. Ukupan broj komunista u Brigadi, u prosjeku, kretao se između 500-600. Od toga je bilo oko 200 članova KPJ, oko 100-120 kandidata KPJ i 240-280 članova SKOJ-a. Prema tome, u Brigadi je bilo nešto preko 50% komunista koji su u svemu služili primjerom i efikasno uticali na drugu polovinu boraca koji su bili članovi omladinske organizacije USAOJ-a tj. USAOH-a.[1] Organizacionom učvršćivanju i afirmaciji partijske organizacije, svojim upornim radom, mnogo je doprineo sekretar brigadnog komiteta Pero Car. Na dužnosti sekretara proveo je oko 16 mjeseci i to je partijskoj organizaciji obezbjedilo politički ugled i afirmaciju među borcima i narodom na terenu. On je nadahnjivao partijske sekretare ćelija i, prije svega, borce komuniste da se iskreno i komunistički zalažu za razvijanje ispravnih međuljudskih i drugarskih odnosa i uzajamnog poštovanja boraca i starješina. Partijske ćelije u četama brinule su se o cjelokupnom životu i zadacima čete. Ipak, težište rada bilo je u političkom odgoju boraca i razvijanju borbenog morala, borbene sposobnosti čete i briga o uslovima života boraca. Partijska ćelija bila je duša čete, organizator života boraca, žarište koje je neprekidno podizalo i izgrađivalo njihovu političku svijest, ofanzivni duh, borbeni moral i motivaciju za borbu. Partijski rad u ćelijama bio je organizovan po sektorima: organizacioni rad, ideološko obrazovanje članova Partije i kandidata, političko vaspitanje boraca, vojnostručno obrazovanje, kulturno-prosvetni rad i rad sa SKOJ-em. Održavanje sastanka bilo je obavezno 2 puta sedmično, ali i po potrebi. Bila je ustaljena praksa da se poslije svake borbene akcije održi sastanak ćelije na kojem su analizirane dobre i slabe strane, zalaganja i nezalaganja članova Partije, kandidata i članova SKOJ-a. Ukoliko nije bilo dovoljno vremena da se radni sastanak održi u mjestu boravka čete, sastanci su se održavali u koloni za vrijeme marša. Od dva sastanka koji su se održavali nedeljno, jedan je obavezno morao da bude posvećen marksističkom obrazovanju članova Partije. U praksi, najčešće je to bio program i linija KPJ, članci iz »Proletera«, Pitanja lenjinizma, Dvije taktike socijal-demokratije i Istorija SKP-b.[2] Za sve vrijeme rata uspjelo se da se od cjelokupne istorije SKP-b, prouče samo I, II, III i IV glava. Organizacioni sektor bavio se pitanjima prijema novih članova i poboljšanjem kvaliteta partijskog članstva, usavršavanja metoda rada, borbe za čistoću lika komuniste, brige o bolesnim i ranjenim itd. Raspravljalo se, takođe, i o socijalnom i o nacionalnom sastavu članova Partije, o poginulim partijcima na čijim se primjerima trebalo učiti i vaspitavati. Partijske ćelije vodile su računa da se u Partiju primaju dobri, čestiti, provjereni i pokretu odani borci. Za sve vrijeme partijske ćelije su se pretvarale u živi mikroskop pod čijim je sočivom posmatran svaki član KPJ i SKOJ-a, svaki borac i svaki starješina. Skojevska organizacija u Brigadi sastojala se od 16 skojevskih grupa, 4 bataljonska komiteta i Brigadnog komiteta SKOJ-a. Brojno stanje skojevske organizacije bilo je ujednačeno i kretalo se u ratu, u prošeku, između 240-280 članova. Život skojevaca bio je uvijek zanimljiv i pun neočekivanih obrta. Rat i borbu nisu shvatali kao opasan posao, već više kao nadmetanje u kojem više do izražaja dolazi njihova snaga i prkos, njihova razigrana mladost i neuništivost. U revoluciju, u odluke partijskih i skojevskih rukovodstava, u borbena naređenja pretpostavljenih starješina, vjerovali su do religioznosti. Nikad manje slova nije održavalo i označavalo tako mnogo ljudskih vrijednosti, kao što su hrabrost, požrtvovanje, odanost, volja i nesebičnost. Te osobine su njegovane, u okviru skojevske organizacije, podržavane i podstrjekivane. Skojevci su bili najbolji i najhrabriji borci, bombaši i puškomitraljesci. Oni su se u napadu na neprijateljeva uporišta žrtvovali da bi se likvidirao bunker i otporna tačka, ili dok se ne izvuku ranjenici sa vatrene linije. Skojevcima, tim najvećim vjernicima misli i riječi, ništa nije bilo teško. Nije bilo neizvršenog zadatka. Oni su bili prvi u svemu samo posljednji na kazanu. Skojevska organizacija razvijala je među svojim članovima i među borcima svijest o potrebi čvrste vojne discipline u pogledu izvršavanja borbenih i drugih zadataka. Na sastancima skojevskih aktiva samokritički su iznosili svoje, ali i tuđe greške. U pogledu atmosfere i drugarske trpeljivosti, to je bila najšira, najtrpeljivija, ali, istovremeno, i najbolja politička organizacija u Brigadi. Pored brojnih zadataka koje je uspješno obavljala, skojevska organizacija najviše se borila za opismenjavanje boraca. Donijeta je odluka da se najbolji skojevci zaduže da rade sa po dva nepismena borca. Rokovi nisu bili čvrsti, ali se sa nepismenima radilo kada se god ukazala prilika. U predahu između dvije borbe, na maršu i na odmoru, sve dok nisu naučili da čitaju i pišu i nauče 4 osnovne računske radnje. Od 50 nepismenih, koliko ih je u prosjeku bilo redovno u Brigadi, samo u toku mjesec dana 5 boraca naučilo je čitati i pisati. U toku NOR-a za 950 ratnih dana - oko 300 nepismenih boraca u 12. NOU brigadi naučilo je da čita i piše. To je bila velika pokretna škola - kada su se revolucija i kultura našle u istom stroju. Ujedinjeni savez antifašističke omladine Jugoslavije i Ujedinjeni savez antifašističke omladine Hrvatske. [2]) Svesavezna komunistička partija (boljševika), naziv za sovjetsku komunističku partiju. Sadržaj Prethodni dokument Sledeći dokument