4. Antidemokratija

Ne samo komunizam i partizanski pokret, već je i čitava antihitlerovska koalicija kroz Nedićevu propagandu povezivana sa “jevrejskom zaverom” u čije su “ime” Velika Britanija, SAD i SSSR ušle u rat protiv Nemačke. Konstantno se tvrdilo da se antihitlerovska koalicija raspada, da je sistem demokratije doživeo slom, već 1941. je slavljen poraz Sovjetskog Saveza, predviđala se sigurna propast Velike Britanije, a akcije zapadnih sila ocenjivane su kao terorističke, dvolične i prljave. Nedićevi propagandisti su uveravali javnost da na okeanima i morima tonu britanski i američki brodovi, da su nemačke podmornice pred Njujorkom, a sredinom 1944. da su nemačke trupe uništile “invazijce” u Normandiji. Do poslednjih brojeva kvislinških listova (septembar 1944.) pisali su o nepobedivosti Nemačke i skorom slomu SAD, Velike Britanije i Sovjetskog Saveza.

Posle mržnje prema Jevrejima, Romima, komunistima, partizanima i SSSR, propagirana je i mržnja prema Velikoj Britaniji. Tvrdilo se da Englezi i nisu pravi Evropljani jer su se mešali sa “žutom i crnom rasom”, da su opasni za Evropu, da je duh engleske vojske “duh ubica”, a sam Nedić je kao najvećeg srpskog neprijatelja obeležavao “englesko-crvenu aždaju”. Uz neprijatelje Britance, istican je i “gangsterski mentalitet Amerikanaca” koji mrze i ne razumeju evropsku kulturu već prihvataju samo “izopačenosti i nastranosti civilizacije”, a čija se “bezgranična” naivnost “graniči sa glupošću”.

Unutra izgrađujući “seljačku” i “svetosavsku” državu, a spolja se do kraja svrstavajući uz sile Trojnog pakta, kolaboracionisti su odbacivali sve što je u Srbiji imalo tragove zapadnog uticaja – od ideja demokratije, preko prosvetnog sistema do moderne umetnosti. Reaktivirane su stare teze o “antihrišćanskom” Zapadu koji je, deformisan “judeomasonstvom” i “ogrezao” u kapitalističkim porocima, bio osuđen na neminovnu propast, kao i antizapadnjačke teze o “otrovu” koji je pre rata stizao od “zapadnjačkih pseudonauka i izvitoperenih shvatanja”. Uz skoru “propast Zapada” predviđala se i “definitivna” propast sistema demokratije i parlamentarizma (“demokratija prošlosti”, “lažna demokratija”) koje više nikada niko “neće oživeti”.

Kako bi odvojila pažnju javnosti od aktivnosti antihitlerovske koalicije i pridobila je za ideje nacionalsocijalizma, Nedićeva propaganda je konstantno naglašavala da su u sukobu sa “svetosavskim duhom” i marksizam i liberalna demokratija, odnosno, i Sovjeti i Englezi koji ništa dobro nisu doneli srpskom narodu. Prve je trebalo odbaciti jer Sovjeti ”i nisu Rusi”, a druge, jer se Srbi duhovno razlikuju od Engleza i Amerikanaca i mnogo im je bliži “osećaj pravičnosti” Nemaca i “samurajski duh” Japanaca.