| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
PISMO DRAŽE MIHAILOVICA I IZVRSNOG ODBORA ČETNIČKOG CENTRALNOG NACIONALNOG KOMITETA OD 18. SEPTEMBRA 1944. SEFU AMERIČKE VOJNE MISIJE SA PREDLOGOM DA VLADA SJEDINJENIH AMERIČKIH DRŽAVA POSREDUJE U RESAVANJU ODNOSA IZMEĐU ČETNIKA I PARTIZANA1 SEFU AMERIČKE MISIJE PUKOVNIKU GOSPODINU MEK DAULU Gospodine pukovniče, Ceo je demokratski svet bio sa divljenjem iznenađen kada je mali Srpski narod, pre tri i po godine, odbacio pakt sa silama Osovine i upao u rat protiv njih onda kada je od današnjih velikih saveznika jedino Engleska bila na ratnom poprištu, pa i ona povučena pred nemačkom navalom na svoja ostrva. Srpski narod znao je šta ga čeka: da će se sva sila ognja i čelika Nemačke, Italije i njihovih satelita i sav gnjev nacista i fašista sručiti na njegovu glavu, ali je verovao da će pravda i demo-kratija odneti konačnu pobedu — da će posle golgote doći vas-krsenje. Ceo demokratski svet bio je sa divljenjem iznenađen kad je saznao da pukovnik Draža Mihailović nije prekinuo započetu borbu 6. aprila 1941 godine, već da organizuje otpor protiv okupatora na području cele Jugoslavije, i da je uzanj pristao ceo Srpski i Slovenački narod kao i svi jugoslovenski ori-jentisani Hrvati. Te svoje podvige Srpski narod je platio vrlo skupim žrtvama: stotine hiljada Srba — ljudi, žena i dece — pobijenih od strane Ustaša, hrvatskih satelita, a stotine hiljada strelja-nih od strane okupatora i pomrlih od gladi po okupatorovim logorima — skupi su zalog slobode i demokratije za koju se srpski narod bori i već tri i po godine krvavi bez ičije pomoći. Ali to nije sve što je Srpski narod u ovome ratu podneor tri su godine kako u Jugoslaviji, a naročito po srpskim oblastima, besni građanski rat, koji mu je nametnula komunistička partija Jugoslavije u svojoj težnji da silom i terorom prigrabi vlast i da nametne svoju diktaturu jednom u suštini demokratskom narodu. U tu borbu protiv Srpskog naroda, kao najjačeg zatočnika slobode na Balkanskom poluostrvu, komunistička partija Jugoslavije okupila je sav međunarodni ološ na Bal-kanu, počevši od ustaških zločinaca, mađarskih krvnika, bugarskih i rumunskih komunista, italijanskih begunaca, pa do arnautskih kačaka. Predvode ih komunistički borci iz španskog građanskog rata na čelu sa Titom. Srpski narod bi toj navali odoleo, jer je komunistička partija Jugoslavije jedna neznatna manjina. Ali se u toku ovoga rata dogodilo nešto čemu se Srpski narod nikada nije nadao. Već je više od godine i po dana kako saveznička propaganda, preko svojih emisionih stanica, i savezničke štampe pa i najviši pretstavnici najvišeg političkog života u savezničkim zemljama moralno pomažu komunističku partiju u Jugoslaviji Ističući da se Tito i takozvana Narodnooslobodilačka vojska jedini u Jugoslaviji bore protiv okupatora, i ako je svemu narodu, koji to gleda, jasno da se Tito i njegova vojska vrlo vešto Mone svakog sukoba sa okupatorom, a da sve svoje snage upotrebljava u borbu protiv Srpskog naroda i Jugoslovenske vojske, kojom komanduje đeneral Draža Mihailović. Već je godinu i po dana kako se od strane saveznika prema Srpskom narodu vodi jedna naročita politika koja ugrožava i sam njegov narodni opstanak. Pod uticajem te politike obrazovana je u Londonu jugoslovenska vlada, na čelu sa g. dr Ivanom Subašićem, koji u zemlji nema nikakvog oslonca ni među Srbima, ni među Slovencima, a ne zna se ni koliko ga ima među Hrvatima, i koja je s toga neminovno samo slepo oruđe u rukama Tita i njegove vojske u borbi protiv Srpskog naroda. Srpski narod je mogao, zahvaljujući samo svome demokratskom nastrojenju da godinu i po dana, pod najokrutnijom okupacijom što je svet pamti, odoleva ovolikim i ovako teškim iskušenjima, na koja ga je stavila takva saveznička politika. Srpski narod, u čiju ste se privrženost saveznicima i savezničkoj stvari mogli da uverite i Vi, kao i Vaši prethodnici gg. potpukovnik Sajc i kapetan Mensfild, doživeo je tu sudbinu da ga danas biju ti isti saveznici, od kojih je očekivao slobodu i oslobođenje, odnosno dočekao da ga iz dana u dan bije i uništava savezničko oružje, namenjeno za uništavanje okupatora, ali dato u ruke komunističke partije Jugoslavije, koja se tim oružjem koristi za svoje posebne ciljeve isključivo u borbi protiv srpskog naroda u nameri da krvavim terorom slomije njegovu otpornu snagu, kako ni posle njegova slobodna volja ne bi mogla doći do izražaja. Srpski narod, koji je u ovom ratu za zajedničku savezničku stvar dao žrtve relativno veće nego i jedan narod u Evropi, s bolom i sa zebnjom u duši sluša svaku noć kako saveznički transportni avioni po Srbiji sve više i više i u sve većem broju raznose ratni materijal i dobacuju ga takozvanoj Narodno-oslobodilačkoj vojsci, a on dobro i sigurno zna da će taj saveznički ratni materijal biti upotrebljen protivu njega i njegovih najboljih sinova koji se nalaze u redovima Jugoslovenske vojske. Srpski je narod, posle golgote, očekivao vaskrsenje a njegovi veliki saveznici kao da hoće da mu privremeno ropstvo pod nacistima zameni trajnom diktaturom komunističke partije. Teže sudbine i strašnijeg i nepravednijeg završetka rata nisu mogle, niti magu, da očekuju ni narodi koji su ratovali na strani osovine. Srpski narod se u čudu pita: Zar se može dozvoliti da komunistička partija Jugoslavije oboružana savezničkim oružjem, obezglavi Srpski narod, ubijajući njegove prve ljude i sve što slobodno i demokratski misli i oseća? Srpski narod još ne veruje da je namera njegovih velikih saveznika da preko Tita i njegove vojske, koja sebe tako pretenciozno naziva oslobodilačkom vojskom, narodima Balkana, mesto prave slobode i demokratije, nametne silom i terorom novi jaram jedne partije i ideologije koja je potpuno strana i Srpskom narodu i ostalim narodima Jugoistočne Evrope. Srpski narod još veruje da to njegovi veliki saveznici neće dozvoliti, a naročito da to neće dozvoliti veliki demokratski Američki narod, koji je ušao i u ovaj drugi svetski rat, ne da bi mali narodi jedno ropstvo privremeno zamenili drugim trajnim ropstvom, već da bi celom čovečanstvu doneo slobodu i toliko željeni mir. Srpski narod veruje da to ne može dozvoliti veliki pretsednik Severoameričke unije, zatočnik slobode i demokratije. S toga se Srpski narod obraća Vama, Gospodine pukovniče, da bi pred našim velikim saveznicima, a u prvom redu pred vladom Sjedinjenih Američkih Država i njenim Pretsed-nikom, bili tumač položaja i stanja u koje [je] Srpski narod doveden politikom i postupcima saveznika prema njemu kroz ovu godinu i po dana i da pred njih iznese ovu prešnu molbu: 1 —Da Američka unija preduzme sve mere da se prekine i spreči daljnji građanski rat u Jugoslaviji; 2 — Da Američka armija obrazuje komandu za Jugoslaviju, a mi pristajemo da se sa svima našim snagama uključimo pod tu komandu; 3 — Molimo da se odmah prekine slanje oružja i municije komunistima, kao i da se prestane sa propagandom koja im je nepravično naklonjena; 4 — Mi pristajemo, kada riovoobrazovana komanda američke vojske u Jugoslaviji uvede red, da se izvrši plebiscit između nacionalnih i komunističkih snaga u celoj zemlji, pa zatim da se ostvari poredak onakav kakav narod bude želeo. Srpski narod se nada da će velika Američka nacija shvatiti potrebu brže intervencije da se prekine građanski rat u Jugoslaviji i narod sačuva novih žrtava. S toga se i obraćamo preko Vas vladi Sjedinjenih Američkih Država u nadi da neće Srpski narod biti ostavljen i prinuđen da traži drugi izlaz iz ove situacije. U koliko biste po ovome, Gospodine pukovniče, imali potrebe i za usmenu izmenu misli, mi Vam stojimo na raspoloženju, napominjući da je ovo pitanje najhitnije prirode. Uz izraze poštovanja Đeneral,2 18. septembra 1944 godine Za Centralni nacionalni komitet: Pretsednik Izvršnog odbora S t M 3 za sekretara, AAks 4 1 Kopija originala (pisanog na mašini, ćirilicom) u Arhivu Ča, k.:20, reg. br. 18/6 (VK-P-858). 2Dokument je bez parafa Draže Mihailovića. 3 Paraf dr Stevana Moljevića. 4 Paraf Aleksandra Aksentijevića.
|