| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
Naredbom
Štaba 1. slavonskog korpusa pohvaljene su sve slavonske brigade i odato im
priznanje za uspješne borbe protiv njemačkih jedinica u ofanzivi »Paula«.
Za 12. brigadu se kaže: »Da je pronijela slavu boraca 1.
slavonskog korpusa u Slavoniji i sjevernoj Hrvatskoj«.[1]Pored
pohvala Štab 1. korpusa izvršio je kritičku analizu borbenih dejstava i
slabosti koje su ispoljile slavonske brigade.[2] Ukazano je da jedan dio boraca nije ovladao
svojim oružjem. Zbog velikog broja puškomitraljeza i teških mitraljeza, u
nekim jedinicama zanemarena je puščana vatra. A kada borci gađaju puškama,
njihovi pogoci nisu precizni. Uočeno je da je glavni uzrok tome neobučenost u
gađanju, a pored toga borci nose i po 120 metaka. Pošto žele da se oslobode
tereta, oni u borbi ne štede municiju. Iako svaka partizanska brigada ima
protivtenkovske topove 37 mm, njihova upotreba u borbi nije došla do punog izražaja,
zbog slabo obučene posluge. Zbog toga što vojne starješine ne posvećuju
dovoljno pažnju svom stručnom obrazovanju - dolazi do niza propusta i
slabosti. Nedovoljno se studiraju obavještajni i informativni podaci o
neprijateljevim snagama, ne stvara se tačna predstava o neprijatelju na osnovu
prikupljenih podataka i procjena. Zbog toga nema dovoljno taktičkih ideja i
taktičkih kombinacija za nanošenje većih gubitaka neprijatelju u toku borbe.
U štabovima dolazi do razmimoilaženja u donošenju odluka, posebno u
neaktivnih članova. Na osnovu uočenih slabosti, Štab 1. korpusa naredio je štabovima
divizija, brigada i partizanskih odreda Slavonije da se sa borcima izvodi
svakodnevno vojna obuka, i da se borci uče taktičkoj vještini kroz nastavu gađanja,
taktičku borbenu obuku i ratnu službu. Poslije svake akcije, bez obzira da li
je ona taktički dovršena ili nije, zahtijeva se analiza uspjeha i propusta od
komandira voda i čete do štabova bataljona, brigada i divizija. Prikupljena i
sređena iskustva treba umnožiti preko vojnih časopisa ili brošura najmanje
dva puta mjesečno, i upoznati sve starješine u Brigadi. Traži se maksimalno
razvijanje vojne discipline, jer je ona uslov za pobjeđivanje u ratu.
Informativna i obavještajna služba moraju se razvijati do savršenstva, jer su
te službe oči i uši boraca NOVJ. Za te službe određivati najbolje borce i
starješine. Sve borce koji se ističu u gađanju, koji od 5 metaka imaju 3
pogotka, popularisati i uzdizati na stepen narodnog junaka. Borci ne treba da
nose više od 50 metaka, jer je to dovoljno za dvije borbe, pod uslovom da svaki
borac uništi od 8 do 10 neprijateljevih vojnika. Veću pažnju treba posvetiti
ranjenim i bolesnim borcima i pružati im potrebnu pomoć. Zabranjuje se
skidanje obuće i odjeće sa ranjenih i bolesnih boraca, što se do sada događalo
u nekim jedinicama.[3] Po
naređenju Štaba 1. slavonskog korpusa i 12. slavonske divizije, u 12.
slavonskoj NOU brigadi je 14. avgusta 1943. formirana četa za vezu od 60
boraca. Imala je tri voda, a svaki vod je imao po tri desetine. Od tehničih
sredstava za vezu četa je imala jednu telefonsku centralu sa 10 brojeva, 8
poljskih telefona i 5 km telefonskog kabla. Istog dana Štab Brigade uputio je 4
borca na kurs za radio-vezu, a 2 borca na viši radiokurs pri Glavnom štabu
Hrvatske.[4] Formiranjem Čete za vezu obilježena je nova
faza u razvoju i usavršavanju višeg stepena komandovanja i održavanja veza sa
svim elementima borbenog poretka u Brigadi. Uvođenjem telefonskih sredstava
veze, uticaj Štaba Brigade i štaba bataljona u toku borbe podignut je na viši
tehnički i taktički nivo, što je imalo za posljedicu efikasnije komandovanje,
postizanje većih borbenih rezultata i smanjivanje vlastitih gubitaka.
Istovremeno formirana je Pionirska, Regrutna i Prateća četa. [1]
Arhiv VII, f.
NOP-a k 470 reg.
br. 28/6. [2]
Arhiv VII, f.
NOP-a k 479 reg.
br. 9/3. [3]
Arhiv VII, k 470 reg.
br. 28/6. [4]
Arhiv VII, k 470 reg.
br. 9/3. 579)
Arhiv VII, f. NOP-a k. 908 reg.
br. 26/3 i k. 470 reg.
br. 32/2.
|