| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
Napad na Velimirovac i Markovac Po
jakom pljusku, raskaljanom terenu, poslije 8 sati marša, u 22 sata 12.
proleterska udarila je u prazan Velimirovac. Još 15. novembra neprijatelj je
napustio mjesto i sa sobom iselio stanovništvo njemačke nacionalne manjine. Očito,
to je bio propust obavještajne i informativne službe. Slično se dogodilo i
kod 4. brigade 12. udarne divizije, koja je napadala na Našičku Breznicu, gdje
je neprijatelj, takođe, napustio uporište prije početka napada. Dok su 12.
proleterska i Četvrta brigada ušle u prazna neprijateljeva uporišta, Osječka
i Češka brigada nalazile su se na obezbjeđenju napada: Osječka prema Donjem
Miholjcu kod Klokočevca, a Češka prema Đakovu. Preko
radio-stanice noću 17/18. novembra 1944. godine 12. proleterska dobila je novo
naređenje da napadne predgrađe Našica - Markovac. U Markovcu su bile dvije
njemačke čete iz sastava 3. bataljona 2. njemačke brigade, koja se nalazila u
Našicama. Ukupno oko 200-250 njemačkih vojnika. Napad na Markovac otpočeo je
18. novembra u 7 sati a napadao je 2. bataljon sa sjeveroistočne strane i od
pravca željezničke stanice. Bataljonom su komandovali Miodrag Bjelić i Stevo
Stanko vić. U toku napada Bataljon je najprije probio spoljnju odbranu, porušio
žičane prepreke, a zatim je nastavio da prodire u pravcu željezničke stanice
gdje se nalazio čvor neprijateljeve odbrane. U toku proboja spoljne odbrane,
ranjen je komandant bataljona Miodrag Bjelić. Njegovo ranjavanje djelimično je
uticalo na tempo napada, koji je trenutno popustio, a njemačka odbrana je to
iskoristila. Nijemci su u protivnapadu odbacili bataljon na polazne položaje. Oko
9 sati u borbu je uveden i 1. bataljon 12. proleterske, te je napad nastavljen
zajedno sa 2. bataljonom. Pod udarcem zajedničkih snaga 1. i 2. bataljona,
neprijatelj je sabijen u 3 velika bunkera u centru Markovca. Bunkeri su bili od
tvrdog materijala, sa većim brojem puškarnica i visoki do 8 metara. Punih 8
sati neprijatelj se očajnički branio, sve dok na scenu nisu stupili neustrašivi
diverzanti: Milan
Gredeljević, komandir Diverzantske čete 12. divizije,
Andrija Gecan, vodnik Josip Mitrović, Franjo Bublić i Omer Altajić. Oni su sa 70 vrećica
eksploziva od po 1 kg razorili dva njemačka bunkera i uništili njemačku
posadu u sadejstvu sa borcima 1. i 2. bataljona. U preciznom gađanju njemačkih
bunkera iz protivtenkovskog topa 37 mm isticao se najbolji nišandžija u
Brigadi, Nedeljko Buljević. U 15,30 sati 18. novembra 1944. Markovac je bio
potpuno oslobođen. U toku borbe ubijeno je 80 njemačkih vojnika i zaplijenjeno
8 lakih njemačkih mitraljeza, 2 teška minobacača i više hiljada puščanih
metaka. Samo 3. četa 2. bataljona zaplijenila je 4 laka njemačka mitraljeza,
50 pušaka, 3 pištolja i drugu ratnu opremu. U borbi se posebno istakao bombaš
Ivan Lešić i pomoćnik puškomitraljesca Rudolf
Latinčić, koji je sam zarobio 10 njemačkih vojnika.
Pouzdano se može reći da bez pomoći hrabrih diverzanata, borci 1. i 2.
bataljona 12. proleterske ne bi bili u stanju da za 8,5 sati slomiju njemačku
utvrđenu odbranu u Markovcu bez većih žrtava. Pored hrabrih diverzanata, u
toku borbe u Markovcu istakli su se: Miodrag Bjelić, komandant 2. bataljona i
Ivan Đurišić, nišandžija teškog mitraljeza. On je svoj teški mitraljez
unio u jedan od zauzetih bunkera i vatrom uništavao njemačke vojnike. Pored
njega, istakle su se i bolničarke i bolničari 2. bataljona, naročito bolničar
Vasilije Čalistenko i bolničarka Katica Milanović, kao i Rozika Andrijeti u
pružanju prve pomoći ranjenim borcima. U toku borbe u Markovcu istakli su se
još i politički komesar 12. proleterske brigade Ivica Miličević i
informativni oficir Nikola Lasić, koji su u borbi teže ranjeni.
|