|
POSTUPAK
SA RANJENICIMA
U sklopu celokupne saradnje izmeću četnika i
okupatorske vojske nužno je sagledati odnos izmeću ovih formacija u
prihvatanju i lečenju ranjenika iz četničkih jedinica. Ovi podaci mogu bliže
da oslikaju i otkriju segmente te saradnje i bliskost koja je izmeću njih
postojala. U dnevnim zapovestima komandanata Mihailovićevih jedinica o borbenim
dejstvima na području Župe, Toplice, Kopaonika i okoline u pogledu postupanja
sa ranjenicima stoji da se ranjenici upućuju u Kruševac, Trstenik, Brus...
Kasnije, kada su ratne operacije prenete na područje Užica, ranjenici su upućivani
u bolnice u Užicu, Čačku i Požegi. Poznato je i to da je u junu 1944. godine
u Jezdini, na periferiji Čačka, formirana četnička vojna bolnica, u kojoj su
lečeni lakši ranjenici, ranjavani u borbama sa partizanima, dok su teži
ranjenici lečeni u Čačanskoj bolnici. U svim pomenutim gradovima, gde su upućivani
ranjenici na lečenje, bili su stacionirane okupatorske trupe. One su držale
potpunu kontrolu nad ovim gradovima. Ako su četnici bili antifašisti i ako su
stalno bili u neprijateljstvu sa okupatorskim jedinicama, postavlja se pitanje:
Kako su u ovim bolnicama mogli da budu lečeni ranjenici iz četničkih
jedinica? Ili: Kako su Nemci tolerisali u predgrađu Čačka bolnicu
neprijateljskih formacija? Ovo je još više neobjašnjivo kada se zna da su
Nemci ranjene protivnike koji su pripadali partizanima ubijali i nisu pomišljali
da ih leče. Možda Davidović i Timotijević nisu umeli ili nisu znali da ove
dileme razreše, a da su to uradili, možda bi mnogi njihovi zaključci bili
drugačiji.
|