Radoslav S. Nedovic, Pantelija Vasovic: ZATAMNJENA ISTINA
| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
SARADNJA
ČETNIKA SA FORMACIJAMA KOJE SU BILE U SLUŽBI OKUPATORA Najveći
broj osoba koje su se našle u službi okupatora pripadao je političkim
partijama i strankama pre rata koje su podržavale monarhistički režim. Više
nego iko drugi, taj režim su podržavali oficiri i podoficiri, koji su se sada
našli na čelu četničkog pokreta. Komunisti, koji su želeli rušenje
monarhije, bili su omraženi od ovih koji su postali saradnici okupatora, ali ništa
manje i od onih koji su se našli na čelu četničkog pokreta. Primorani da
prave savez sa komunistima, kod Draže i kod njegovih saradnika brzo je došlo
prestrojavanje, izazvano najpre time što su uzimali u zaštitu one koji su bili
u službi okupatora, pa je usledila i otvorena borba protiv tih
"saveznika". Proces tih sukoba imao je brz tempo. On je došao otuda
što su monarhisti mnogo ranije, još u postojećoj državi, bili opsednuti mržnjom
prema komunistima zbog njihove želje da ruše monarhiju. Davidović i
Timotijević su pokušali da tu mržnju prikažu kao fenomen kojim su komuniti
bili opsednuti i pre 1941. godine, a mržnju kojom su bili nabijeni protivnici
komunista nisu pomenuli. Kao da nije ni postojala! A koliko je ko bio zadojen mržnjom,
pokazuju zločini četnika. O
dvostrukoj politici Draže
Mihailovića svedoče podaci da je on vodio razgovore sa partizanima o zajednčkoj
borbi protiv okupatora, a sa Nedićem i sa predstavnicima okupacionih snaga o
zajedničkoj borbi protiv partizana. Pisano je u više navrata - to su učinili
i naši istoričari - o pregovorima izmeću partizana i četnika o zajedničkoj
borbi protiv okupatora. Na
dan formiranja Nedićeve vlade Draža Mihailović je u Beograd poslao svoju
delegaciju, koju je predvodio major Aleksandar Mišić. Ona se u Beogradu zadržala
od 31. avgusta do 5. septembra. Tom prilikom vođeni su razgovori o saradnji četnika
sa Nedićevom vladom, pa je u tom cilju postignut sporazum o saradnji, o kome
smo napred pisali.90 90. Jovan Radovanović, "Draža Mihailović u ogledalu istorijskih
dokume-nata", Beograd, 2003, str. 35 i 36. Na
osnovu sporazuma delegacija je primila od Nedića novčanu pomoć i odmah se
vratila na Ravnu goru. Na
osnovu tog sporazuma Mihailovićev oficir za vezu kod Nedića Slavko Pipan
polovinom septembra 1941. poveo je na Ravnu goru Marka Olujića, Nedićevog
oficira za vezu kod Draže. Pipan je nosio Nedićev operativni plan za čišćenje
Srbije od partizana, koji je sačinjen na osnovu ranijeg sporazuma. Olujić je
sa tim planom pao u ruke partizanima, čime je ova saradnja otkrivena.91 91. Jovan Radovanović, "Draža Mihailović u ogledalu istorijskih
dokume-nata", Beograd, 2003,s tr. 36. Ova saradnja senastavlja i kasnije, kada je Mihailović prihvatio da sa svojim jedicama učestvuje u borbama za oslobođenje gradova. Podaci govore da je ona tada bila još više intezivirana. Navedimo samo neke dokaze: Delegacija
Vrhovne četničke komande, koju su predvodili pukovnik Branislav Pantić i
kapetan Nenad Mitrović, 28. oktobra, samo dan poslerazgovora Tita i Draže
Mihailovića u Brajićima o zajedničkojborbi protiv okupatora, našla se 29. i
30. oktobra u Beogradu sa predstavnkom nemačke komande za Srbiju nudeći
Nemcima pomoć u borbi protiv komunista. Ta delegacija izvestila je Mihailovića
o razgovorima i čekala je odgovor. Zatim dolazi do sporazuma o susretu Draže
sa predstavnicima nemačke komande za Srbiju, do koga je došlo u selu Divcima
11. novembra. Prema
podacima iz tog sporazuma Mihailović je od nemačkih predstavnika tražio oružje
i municiju radi vođenja efikasnije borbe proti partizana. Poznata
je i Dražina izjava koju je na ovom sastanku dao nemačkim predstavnicima:
"Nećemo se boriti protiv Nemaca, pa i onda ako nam ova borba bude
nametnuta.". Taj savet je odraz pravog njegovog odnosa prema okupatoru.92 92. "Zbornik
NOR-a", tom XIV, knj. 1, str. 871-878, dok.
7.
|