| Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
|
Napad i borbe na osiguranju u borbi za uporište Krndija Na
neprijateljevo uporište napadala je Osječka brigada 24. juna 1944. U uporištu
se nalazilo oko 200 feldžandarma (njemačka policija) i oko 150 naoružanih
folksdojčera. Naoružanje: 14 puškomitraljeza i mitraljeza, 1 teški minobacač,
2 laka minobacača, a ostalo puške. Uporište je bilo solidno utvrđeno.
Nalazilo se u ravnici sjeverozapadno od Đakova. Odbrana je organizovana u dvije
linije, spoljnju i unutrašnju sa čvorom odbrane u sredini sela. Na
osiguranju napada prema Đakovu nalazila se 12, NOU brigada, a prema Osijeku 18.
brigada. Odbrambena linija prema Đakovu protezala se desno: Đakovačka
satnica, Gorjanski Ivanovci, Tomašanci i lijevo Punitovci. Dužina odbrambene
linije iznosila je oko 12—14 km. Napad na Krndiju počeo je 24. juna u 23 sata
a borbe na obezbjeđenju prema Đakovu, otpočele su 25. juna u 8,45 sati.
Neprijateljeve snage iz Đakova najpre su se sukobile sa 4. bataljonom 12.
brigade na položaju koji je bio maskiran u žitu, jugoistočno od Gorjanskih
Ivanovaca. Neprijateljev avion otkrio je položaje 12. brigade što je pješadiji
omogućilo da izvrši taktički manevar, tj. obilazak položaja 4. bataljona i
napadne iz pozadine, uz istovremeni napad sa fronta. Za izvođenje manevra
neprijatelj je iskoristio korita potoka Rit, iznenadio 4. bataljon i primorao ga
da se povuče na nove položaje južno od sela Gorjani. Zbog
toga što je bio iznenađen, bataljon je pretrpio gubitke od 8 poginulih i 6
ranjenih boraca. Prilikom napada, neprijatelj se nije koristio mitraljeskom i puščanom
vatrom, već nožem na pušci i ručnim bombama.114 Uz podršku
bornih kola, oko 15 sati neprijatelj je izvršio napad na položaje 1. bataljona
u šumi Gaj (jugozapadno od komunikacije Đakovačka satnica - Đakovo). Borba
se vodila na bliskom odstojanju 30-50 metara, ali je napad odbijen mitraljeskom
vatrom, vatrom iz PT-pušaka, i protivtenkovskog topa 47 mm. Nakon borbe koja je
trajala oko 1 sat, neprijatelj se povukao u Đakovo. Neprijateljeve snage koje
su intervenisale iz Osijeka, izvršile su istovremeno napad na položaje 3.
bataljona 12. brigade i na jedan bataljon 18. brigade u rejonu Saoničkog luga,
jugoistočno od linije Punitovac - Cerovac. Uz podršku 1 tenka, artiljerije i
minobacača, neprijatelj je energično napadao, a prije početka napada
avio-izviđanjem osmotrio neposjednuti međuprostor između bataljona 12. i 18.
brigade, a zatim se provukao kroz međuprostor u uporište Krndija, gdje je Osječka
brigada očistila veći dio uporišta, a ostatak neprijateljevih snaga sabila na
uzak prostor u centru sela, kada se očekivala i konačna likvidacija. Jedan od
bataljona 18. brigade koji se nalazio bočno od neprijateljevih snaga koje su ušle
u Krndiju, vodio je uspješnu borbu, iako je, zbog većih gubitaka, bio skoro
prepolovljen. U
napadu na neprijateljevo uporište Krndiju i obezbjeđenje napada, nisu
postignuti postavljeni ciljevi zbog nadmoćnosti neprijateljevih snaga i zbog
grešaka jedinica u napadu i na obezbjeđenju napada. Gubici neprijatelja
procjenjeni su na oko 110 poginulih, a gubici Osječke brigade bili su 37
poginulih i 54 ranjena borca. Među poginulima nalazio se i komandant 2.
bataljona Osiječke brigade Dušan Majetić Braco,[1]jedan
od najboljih komandanata bataljona u 12. slavonskoj diviziji. Pored Dušana
Majetića, poginuo je i politički komesar 3. bataljona Osječke brigade Branko
Čeliković. U 4. bataljonu 12. udarne brigade istakli su se u borbi: Pavle Blažanin,
vodnik, Pajo Marić, nišandžija teškog mitraljeza i Pajo Vučetić, pomoćnik
nišandžije. U 1. bataljonu 12. brigade istakli su se: Josip Vukojević,
komandir, čete i borci Marijan Biberović i Franjo Soboćan.116
Prilikom napada neprijatelja na 4. bataljon, zatajio je 3. bataljon 12. NOU
brigade. Držao se pasivno i nije ništa preduzeo da pomogne 4. bataljonu. Po
naređenju Štaba Divizije, 1. bataljon 12. brigade 30. juna 1944. upućen je na
sektor Našica radi odbrane dijela slobodne teritorije i spriječavanja
neprijateljevog upada. Na položaje kod sela Ceremošnjak, Bataljon je vodio
borbu sa neprijateljem koji je došao iz Našica. Borci su pustili
neprijateljevu patrolu na blisko odstojanje, a zatim i glavninu, i nanijeli im
gubitke od 20 poginulih, dok je 1. bataljon imao 1 poginulog, 5 ranjenih i 8
nestalih boraca. U borbi je izgubljen jedan puškomitraljez i 7 pušaka. U borbi
se istakao Josip Vukojević Hrabri, komandir 1. čete iz sela Markovca kod
Daruvara, zatim, Marijan Biberović, puškomitraljezac, Đuro Atalić i Savo
Kukić.117 [1]>
Dušan Majetić bio je predviđen za komandanta Virovitičke brigade koja je
formirana u avgustu 1944. godine.
|