Sadržaj | Prethodni dokument | Sledeći dokument |
Izveštaj komandanta Jugoistoka od 20. septembra 1944.
Izveštaj barona Vajhsa, komandanta Jugoistoka, odnosno Armijske grupe
"F" od 20. septembra 1944. Vrhovnoj
komandi Vermahta
Arhiv Vojnoistorijskog
instituta, NAV--T-311, r. 191, s. 637—42. KR Telegram 2 primerka 1 prim.—LdN [Leiter des
Nachrichtenibetriebes]- (FS) 2. prim. — KTB PREDMET NAČELNIKA Samo po
oficiru! K-t Jugoistoka (K-da GrA "F") Prim.: 21. 9 la /KTB Br. str. pov. 47/44
Prim. 2 Pril. 0 Načelniku W. F. Sl
general-pukovniku Jodlu Strogo poverljivo XXXV Situacija na Jugoistoku
danas, 20. 9, koliko se može sagledati još nije sazrela za donošenje neke
odluke od odlučujućeg značaja, odluke koja bi prevazilazila dosadašnje
odluke. No, ocrtavaju se događaji koji me podstiču da Vam saopštim svoja
razmatranja u cilju stvaranja zajedničkog gledišta i u cilju razjašnjavanja
osnovnih elemenata ovdašnje situacije. Ostavio bih Vam da oba gledišta u
potpunosti ili delimično iznesete fireru onda kada budete smatrali da je došao
momenat za to. Pojedinosti situacije: 1) Pomeranje težišta na
Jugoistoku odvija se sa područja južne Grčke prema srednjem i severnom
delu Balkanskog poluostrva, prema firerovoj zapovesti, uz [istovremeno] napuštanje
ostrva i Epira. Pokreti se odvijaju samo delimično po planu. Planiranje ugrožavaju sledeći faktori: a) Mnogi znaci ukazuju na to
da, suprotno od procene situacije komandanta Jugoistoka br. 4810/44. str.
pov. od 17.9.44, 20.00 časova, ruske snage vrše pokrete u cilju prelaska
zapadne granice stare Bugarske. Već uspostavljeni borbeni dodir sa
bugarskim jedinicama na najvažnijim graničnim prelazima može se oceniti
kao borba sa prethodnicama, ako se uzme kao najverovatnije da bugarska
armija obezbeđuje razvoj ruskih snaga i da im poboljšava lokalne uslove
toga razvoja. Može se pretpostaviti da je cilj ruske ofanzive iz Bugarske
prema zapadu trajno prekidanje saobraćajnih puteva između Grčke i
severaog dela Balkanskog poluostrva, a povrh toga, samo se po sebi razume,
zadobijanje kontrole nad Makedonijom i Srbijom. Ovo se poklapa sa namerom
Sovjeta, namerom koja je u meduvremenu potkrepljena raznim izjavama, da naše
okupacione snage ne samo proteraju sa područja Jugoistoka, nego da ih na
tom području unište. U najnovije vreme nema znakova — suprotno onome
kako smo ranije pretpostavljali — da bi Anglo-Amerikanci hteli ili imali
snage da protiv toga intervenišu. Naprotiv, treba konstatovati da oni vazdušnim
napadima, kao i snabdevanjem bandi iz vazduha, čine sve, da potpomognu svog
ruskog saveznika. Ovu činjenicu ništa ne menja (američko-engleska)
teoretska podrška Draži Mihailoviću u pogledu njegovog antikomunističkog
stava, podrška koja se daje preko oficira za vezu. Prema tome, komandant
Jugoistoka je suočen sa pretećim neprijateljskim napadom na širokom
frontu protiv žile kucavice našeg područja, a da do daljnjega ne raspolaže
dovoljnim snagama za sigurno odbijanje tog napada. b) Koordinirano sa političkim
i operativnim uspesima neprijatelja na rumunskom i bugarskom području,
crvene jedinice bandi u unutrašnjosti područja Jugoistoka su prešle u
odlučujući napad na saobraćajne linije i pozicije oružanih snaga
okupacionih trupa. Težište je, neosporno, u Srbiji i Makedoniji. Treba,
konačno, smatrati pogreškom klasifikaciju toga nepnjatelja kao
"banditskog protivnika" a borbi koje se vode protiv njega kao
"rat protiv bandi". Radi se, izuzimajući novoformirane jedinice,
o operativno i taktički dobro vođenim, teškim oružjem do zavidne mere
naoružanim grupacijama snaga, koje se odlikuju dinamikom koju ne treba
potceniti i čija brojnost stalno raste. Nisam naklonjen grešci da
neprijatelja precenim, jer su upravo sadašnje borbe, sa uspesima i gubicima
na obe strane, objektivna osnova za procenu. Zadatak ovog unutarnjeg
neprijatelja je takođe uništenje svih Nemaca, to je njegov krajnji cilj.
Za postizanje toga cilja njegovo glavno sredstvo je otežavanje, odn. sprečavanje
pomeranja nemačkih snaga, naročito prema severu, jer bi time Nemci mogli
postići koncentraciju svojih snaga kojoj se on u datom slučaju ne bi mogao
odupreti. U stvari, Tito je već uspeo da, u sadejstvu sa anglo-američkim
vazduhoplovstvom, skoro potpuno paralizuje odvijanje železničkog saobraćaja
iz Grčke prama Beogradu, da trupe koje su vršile pomeranja rasparča na
velikim odstojanjima i da ih mnogostruko veže, kao i da u najvećoj meri teško
poremeti saobraćaj cisterni i dovoz uglja prema jugu, te da skoro ukoči
transporte evakuacije (pogonsko gorivo!). Za kretanja jug — sever za sada
ne toliko značajnoj, ali u daljoj perspektivi ni malo manje važnoj saobraćajnoj
vezi Beograd — Zagreb preti ista sudbina. Iako unutarnji neprijatelj na
hrvatskom području za sada operiše sa neznatnim snagama i služi se više
sredstvima malog rata, on ipak i tu postiže značajne uspehe, jer su
hrvatske oružane snage, veliki delovi hrvatskog naroda, a u najnovije vreme
najveći deo i pravoslavnih etničkih grupa, podlegli neprijateljskoj
propagandi zasnovanoj na efikasnim parolama, propagandi koja govori da će
Nemačka izgubiti rat. c) Privlačenje svih snaga
sa jegejskih i jonskih ostrva, kao i sa Peloponeza, znači samo na izgled
dobitak znatnih snaga za severni i srednji deo Balkanskog poluostrva. Ovakvo
shvatanje dolazi do izražaja u zapovestima koje svakodnevno pristižu od
svih delova Vermahta, pa i od Vrhovne komande Vermahta / Operativnog štaba.
U tim zapovestima već se te snage odreduju i za druga područja. To je
nemoguće. Ne treba izgubiti iz vida da svi pokreti na području Jugoistoka
zavise u najvećoj meri od tehničkih mogućnosti, te su na taj način
postavljene apsolutne granice i najenergičnijim težnjama. Istina. uspeli
smo da na kopno prebacimo veliki broj vojnika sa njihovim ličnim naoružanjem,
ali nismo uspeli da, bar u približnom obimu, spasemo teško oružje i
opremu. Dakle, dok je s jedne strane borbena vrednost nekih ranije
istaknutih jedinica sada dosta ograničena, s druge strane radi se o tvrđavskim
bataljonima i trupama za osiguranje, koje su kao takve bile upotrebljive
samo kao stalne posade, odn. nisu imale dovoljno borbenog morala (999). To
znači: u istom momentu kada se u Grčkoj rasplamsava ustanak, i to bez
pojave, kao što smo se mi nadali, brzog dolaska do unutarpolitičkih
suprotnosti između ustanika nastrojenih komunistički i ustanika
nastrojenih nacionalno, te prema tome i bez njihovog međusobnog
neutralisanja [u tom istom momentu], mali broj naših upotrebljivih divizija
(4 SS pol. okl. gren. divizija, 11. vazd. polj. divizija, 117. lov.
divizija) napuštaju područje Grupe armija "E" preduzimajući
pokrete u pravcu severa. Zbog hitnosti njihovog angažovanja na severoistočnoj
granici područja Jugoistoka, ovakva smo pomeranja forsirali svim
sredstvima, a pri tome nismo — kao što smo predviđali kad smo to pre
planirali i kao što smo se nadali — Grupi armija "E" istim
tempom dovodili nove snage kao nadoknadu sa vanjskih položaja. Međutim,
dokle god smo primorani da držimo Grčku (isključujući Peloponez i južni
Epir), dakle uključujući i Atiku — a izgleda da ćemo to morati sve
dotle dok ne završimo sa evakuacijom ostrva — po svemu onome što je gore
rečeno neizbežno je stalno slabljenje srednjeg dela osovine Jugoistoka,
tj., prema tački Ia i Ib, slabljenje makedonskog i južnog srpskog područja,
koje spoljnji i unutarnji neprijatelj ugrožava, odn. napada kao težišno
važno područje. Da bi se ovakav razvoj zadržao u snošljivim granicama,
neophodno je da se u dogledno vreme, osim određenih krupnih jedinica, na
gore pomenutorm području angažuje svaki bataljon koji se u Grčkoj izdvoji
iz borbe. Moramo izričito naglasiti da pri tome neće ništa preostati za
zaštitu eksploatacije rudnika ili drugih objekata u Makedoniji i južnoj
Srbiji, a da i ne govorimo o mogućnosti pojačavanja obezbeđenja železničkih
pruga u Hrvatskoj (na primer pruge za izvoz boksita). "Gumena
vrpca" dugačka 800 km (istočna Slovačka — Riga), koja je jednim
krajem pričvršćena u Atici i koja se u Beogradu nateže, i inače mora
ranije ili kasnije da se u Makedoniji prekine. 2) Dalji razvoj situacije,
razvoj koji je zapravo nejasan samo u pogledu samog tempa, a u pogledu
krajnjeg rezultata teško da ima nekih sumnja, mogao bi dovesti do toga da
firer uskoro i iznenadno bude stavljen pred alternativu da li i dalje držati
Grčku u cilju nastavljanja evakuacije sa ostrva i uz upotrebu tako
evakuisanih snaga, pri čemu bi Grčka bila odsečena od ostalog dela područja
Jugoistoka, ili se, pak, zbog celovitosti prostorije za izvođenje borbenih
dejstava, Grčka mora, bez ikakvih obzira, napustiti. U prvom slučaju,
Grupi armija "E" bi se kasnije mogao nametnuti zadatak da se, pod
vrlo teškim uslovima (npr. bez pogonskog goriva), uz velike ljudske, a
verovatno i materijalne žrtve, probija prema severu. Drugo rešenje znači
žrtvovanje svega onoga što bi se u datom momentu našlo na ostrvima, a u
pogledu materijala i u Atici, što znači da bi gubici takođe bili neobično
veliki, ali to znači u isto vreme i veću verovatnoću da će glavnina
borbenih trupa i dalje biti upotrebljiva, te da će se na taj način očuvati
plansko izvođenje borbenih dejstava na Jugoistoku. Istovremeno sa brzom
evakuacijom Grčke, evakuacijom koja bi ipak trajala više sedmica i koja ne
bi bila završena na nekadašnjoj severnoj grčkoj granici, nego bi se u
najmanju ruku završila obrazovanjem fronta na liniji Skadar — Skoplje —
Leskovac, što je jedanput već razmatrano, postepeno bi i trupe pune
borbene vrednosti, angažovane u albanskom primorju, bile dezangažovane. Da
li bi, na ovaj način postignuti, dobitak snaga, koji bi tek u tom slučaju
bio od neke važnosti, bio dovoljan za stabilizaciju situacije i za
stvaranje trajne i čvrste pozicije na srednjem i severnom delu Balkanskog
poluostrva — za sada se ne može predvideti. Ovo pitanje će u odlučujućoj
meri zavisiti od događaja na južnom krilu Grupe armija "Južna
Ukrajina" i od razvoja političke situacije u Mađarskoj i Hrvatskoj,
kao i od mogućih anglo-američkih operacija u Istri i, preko Istre, u
pravcu bečkog bazena. Upravo ova poslednja mogućnost, čiju aktuelnost ja
nisam u stanju da prosudim, opet upućuje na verovatnu i skoru neophodnost
neke dalekosežne odluke u pogledu daljeg izvođenja borbenih dejstava u Grčkoj,
Makedoniji i južnoj Albaniji. Ja sam pokušao, sasvim otvoreno, da Vam iznesem sliku. Ova slika, ubeđen
sam, nije nastala pod uticajem nekog pesimizma, nego ona pokazuje date činjenice.
Čvrsto sam ubeđen da možemo postati gospodari ove situacije, no ne sme se
izgubiti iz vida njena izvanredna ozbiljnost, koja je naročito vidljiva
poslednjih dana, a dužnost nalaže da se ona ne prećuti. Imamo poverenja u
firera i mirno ćemo sačekati njegove odluke, a sprovešćemo ih sa najvećom
energijom i zalaganjem. Jedini cilj ovog izlaganja jeste pribavljanje osmišljenih
podataka za takve [firerove] odluke, onoliko koliko smo mi u stanju da to učinimo. potp. baron f. Vajks
[Weichs] general-feldmaršal (K-t Jugoistoka, Ia, str.
pov. br. 0276/44 od 29.9.44)
|