Rođen je 14. maja 1913. godine u Zavidovićima, Bosna i Hercegovina. Potiče iz napredne radničke porodice. Sin je željezničara. Poslije završene osnovne škole, pohađao je gimnaziju u Sarajevu.

Još kao srednjoškolac, prišao je naprednom omladinskom pokretu. Tehničke nauke studirao je u Pragu, i tu bio aktivan u studentskom pokretu, pa je 1937. godine primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije. Iste godine, u grupi jugoslovenskih studenata iz Praga otišao je u Španiju i učestvovao u obrani španske republike. Na frontovima Španije pokazao je izuzetnu hrabrost i umješnost u komandiranju jedinicama. Četiri puta je bio ranjavan. Za izuzetnu hrabrost drugovi su ga prozvali "Čelik". U Španiji je završio vojni kurs i postao komandir voda u internacionalnoj brigadi dobio čin poručnika. Postao je počasni član Federacije studenata Španije.

Poslije poraza republikanskih snaga u španskom građanskom ratu, februara 1939. godine, Ahmet Fetahagić se iz Španije, s većinom Jugoslovena — dobrovoljaca španske republikanske armije, povukao u Francusku i tamo bio interniran u koncentracioni logor, u kojem je proveo vrijeme do kapitulacije Francuske, kada se, po odluci Partije, kao i većina Jugoslovena, javio za rad u Njemačku, kako bi otud partijskim kanalima dospio u Jugoslaviju, u ljeto 1941. godine.

Ahmet se uključio u rad partijske organizacije u pripremanju oružanog ustanka. Tokom 1941, i do aprila 1942. godine bio je ilegalni partijski radnik, a zatim upućen u partizanski odred "Zvijezda" u istočnu Bosnu. Maja 1943. godine otišao je u Travnički partizanski odred. U ljeto 1943. postavljen je za načelnika Štaba 9. krajiške udarne brigade. Pored izuzetne hrabrosti koju je pokazao u svim borbama i lično se angažirajući u prvoj borbenoj liniji kada je trebalo rješavati složene zadatke i podići borbeni moral jedinica, Čelik je svuda pokazao vještinu i smisao vojnog starješine u planiranju i izvođenju borbenih radnji. Posebno su ga odlikovali skromnost i druželjubivost.

Početkom maja 1944. Ahmet je primio dužnost načelnika Štaba 20. dalmatinske divizije, a u jesen 1944. postavljen je za zamjenika komandanta Unske operativne grupe 4. korpusa NOV, sa zadatkom da radi na učvršćenju jedinica ove grupe u Cazinskoj krajini. Nije trebalo dugo da ga svi upoznaju i zavole, da ocijene njegovu hrabrost i osjete pravog revolucionara. Pred njim su bili krupni zadaci, ali je on umio da ih savlada.

Ahmet je poginuo u borbama s Nijemcima i ustašama kod sela Izačića, u blizini Bihaća, 25. decembra 1944. godine.

Narodnim herojem proglašen je 10. septembra 1949. godine.