Rođen je 10. oktobra 1918. godine u selu Ribnici, Kraljevo, Srbija.

Poslije završetka osnovne škole, još od svoje petnaeste godine povremeno radi kod raznih privatnih poduzeća, a zatim na željeznici, i to izvjesno vrijeme na održavanju pruge i u fabrici vagona. Konačno se zaposlio kao stalni radnik u željezničkoj ložionici u Kraljevu.

U revolucionarnom radničkom pokretu učestvuje od 1935. godine. Od 1936. vodio je čitalačku grupu i aktiv simpatizera KPJ u Ribnici. Aktivno je učestvovao u radu KUD "AbraŠević". Bio je jedan od organizatora i učesnika štrajka građevinskih radnika u Kraljevu 1937. godine. S Ljubom Kočovićem iz Ribnice bio se prijavio kao dobrovoljac za odlazak u Španiju, ali zbog provale nije otišao.

U KPJ je primljen augusta 1940. godine, u partijskoj ćeliji fabrike vagona u Kraljevu. Kao komunisti, osnovno područje aktivnosti bilo mu je u Ribnici, željezničkoj ložionici i fabrici vagona. Kada je, oktobra 1940, u Ribnici osnovana partijska ćelija od 4 člana, izabran je za njenog prvog sekretara. U tom periodu je izabran i za člana SK SKOJ-a za srez žički. Januara 1941. godine bio je uhapšen s grupom Članova KPJ i SKOJ-a, ali, pošto nije priznao rad u pokretu, zbog nedostatka dokaza nije izveden na Sud.

Vojni rok u bivšoj jugoslovenskoj vojsci odslužio je 1939. godine, i bio prvi u rangu vojnika u puku. U toku službe u vojsci nije prestajao s političkim radom. Zbog čitanja socijalističke literature u vojsci, što je tada bilo strogo zabranjeno, bio je saslušavan, ali je uspeo da se odbrani od krivičnog gonjenja.

Dvadeset sedmog marta 1941. učestvuje u organiziranju demonstracija u Kraljevu protiv pristupanja fašističkom trojnom paktu. U aprilskom ratu nije mobiliziran u vojsku, jer je imao ratni raspored u željezničkoj ložionici, gdje je ostao na poslu i poslije okupacije zemlje.

Početkom okupacije, partijska organizacija u Ribnici već je imala 10 članova i 2 kandidata. Zbog otežanih uvjeta rada, podijeljena je na dvije organizacije, i time nastavlja aktivnost bez zastoja. Prvog maja 1941. Dugalić učestvuje na sastanku SK SKOJ-a, na kome je prenijet stav KPJ da se pojača politički rad u masama, i da se skrije Što više oružja i vojne opreme. Kao sekretar partijske ćelije, Dugalić je bio i rukovodilac oružane grupe u Ribnici, koja je formirana početkom ustanka.

Pošto je Okružni komitet u toku ustanka bio u selu Ribnici, obje partijske ćelije su u najvećoj mjeri bile angažirane na opsluživanju rada komiteta. Pored toga, partijska ćelija je imala veliku političku aktivnost na pripremi ustanka, a oružana grupa je stalno učestvovala u akcijama u Kraljevu i okolini na prikupljanju oružja, municije i hrane za Kraljevački partizanski odred na Goču, u rušenju telefonsko-telegrafskih veza između Kraljeva i Vrnjačke Banje, u organiziranju kursova prve pomoći, itd. U toku priprema i prvih mjeseci ustanka partijska organizacija u Ribnici prikupila je više od 30 karabina, veći broj sanduka municije, itd.

Pošto je odloženo formiranje čete u Ribnici, po odlasku OK KPJ Dugalić je, septembra 1941, određen za komesara Kruševačke čete Kraljevačkog partizanskog odreda (u kojoj je za komandira bio postavljen narodni heroj Živan Maričić) s kojom učestvuje u borbama oko Kraljeva, Početkom decembra povlači se s četom u sastavu odreda, koji 21. decembra 1941. godine ulazi u sastav 1. proleterske brigade, kao 4. (kraljevački) bataljon.

U prvoj borbi bataljona protiv Talijanskih fašista, 23. decembra 1941. u selu Gaočiću, Dugalić se s nekoliko boraca probio do škole u kojoj se branilo oko 150 Talijanskih vojnika, i bombama ih prisilio na predaju. U mnogim borbama svoje čete, kao komesar uvijek je bio među prvima. Posebno se ističe u borbama na Gatu u Hercegovini. Na željezničkoj stanici Brđani iznenadio je i uhvatio stražara, poslije čega je zarobljeno 120 neprijateljskih vojnika; u napadu na Prozor s grupom bombaša uništio je mitraljesko uporište, što je omogućilo brz prodor u grad; u napadu na Livno, s grupom bombaša se probio do utvrđenja žandarmerijske stanice, gdje su bombama i lukavošću primorali neprijatelja na predaju; u napadu na Teslić, s grupom boraca prodire u grad, i zaplijenjenim protutenkovskim topom istjeruje posadu iz neprijateljskog oklopnog voza, zarobljava veliki broj neprijateljskih vojnika; u napadu na Prnjavor, željezničku stanicu Brodine pod Ivanom, Konjic, itd. Poslije oslobođenja Livna, 1942. godine, pohvaljen je od štaba brigade.

Marta 1943. godine izabran je za sekretara partijskog biroa bataljona i postavljen za pomoćnika političkog komesara bataljona. Na početku bitke na Sutjesci teško je ranjen u borbi na Zlatnom Boru. Kao teški ranjenik ostavljen je s ešalonom teških ranjenika. Poslije toga se, ranjen, sam probijao kroz Hercegovinu i istočnu Bosnu do sela Sokolovića kod Han-Pijeska, dok nije ponovo stigao naše jedinice. Novembra 1943. završio je partijski kurs CK KPJ u Jajcu. Aprila 1944. postavljen je za pomoćnika komesara brigade u V bosanskom korpusu. Početkom maja postavljen je na dužnost šefa OZN-e u 1. proleterskom korpusu, a januara 1945. godine za načelnika odjeljenja OZN-e u 1. armiji, gdje je ostao do kraja rata.

Poslije oslobođenja završio je Višu političku školu "Đuro Đaković" u Beogradu, Višu vojnu akademiju, Kurs operatike. Bio je na dužnostima pomoćnika komandanta za MPV i sekretar komiteta WA JNA, Beogradskog vojnog područja, Komande grada Beograda, sekretar Komiteta Konferencije SK u Prvoj AO, član Predsjedništva Savezne konferencije SSRNJ, član CK i Predsjedništva CK SK Srbije, član Predsjedništva SO SUBNOR-a Jugoslavije. Dugalić je general-potpukovnik JNA u penziji.

Narodnim herojem proglašen je 5. jula 1952. godine.