Rođena je 6. septembra 1923. u Divoselu, Gospić, Hrvatska. Potječe iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu je završila u Gospiću, a četiri razreda gimnazije i prvi razred Trgovačke akademije u Zemunu. 1938. postala je član SKOJ-a. Od tada aktivno učestvuje u borbama napredne omladine Beograda. Nada je 1940. i u demonstracijama protiv Stojadinovićeva režima na Košutnjaku. Te godine postala je i član KPJ.

Kao Član literarnog udruženja "Branko Radičević", zbog teksta koji je napisala protiv direktora škole kao progonitelja studenata — ljevičara, bila je uhapšena i zatvorena, i pored udaraca koje je primila u zatvoru, nikoga nije odala. Poslije petnaest dana puštena je iz zatvora, ali joj je zabranjeno školovanje u svim školama Jugoslavije. Godinu dana ilegalno živi i radi u Zemunu.

Zatim odlazi svome bratu Bogdanu, u Sisak. Tu radi kao frizerski radnik, nastavljajući revolucionarni rad.

Mladi revolucionar Nada već u junu 1941. je u prvom partizanskom odredu u Brezovici, kraj Siska. Obavlja teške t odgovorne zadatke. U grad ulazi odjevena u odjeću seljanke, a iz grada iznosi šapirograf, pisaću mašinu i drugi materijal. Učestvuje u diverzantskim akcijama na pruzi Zagreb—Sisak. U šumi Šikara rukovodi tehnikom OK KPH Sisak na umnožavanju propagandnog materijala, koji posredstvom napredne omladine širi gradom i okolinom. U julu 1941, kada su prekinute veze partijskih organizacija grada i Odreda, hrabra Ličanka, već zapažena po junaštvu i smjelosti, dobiva zadatak da uspostavi vezu. Odlazi u grad preobučena u muško odijelo, ali su je na nasipu Save prepoznali ustaški agenti i uhapsili. U sisačkom zatvoru je mučena; kako ništa nije htjela da prizna, prebacuju je iz Siska u zagrebački zatvor. Na putu do Zagreba, Nada je popila veliku količinu nekog lijeka, pokušavajući da se ubije. Isprebijanu i iscrpljenu, odveli su je u bolnicu, odakle je, uz pomoć zagrebačke partijske organizacije (dr. Slavke Očko, Milke Jovanović, i Ružice Turković) uspjela pobjeći na Kordun, u Petrovu goru. Tu dobiva zadatak da ode u Karlovac i da radi s karlovačkom partijskom organizacijom i članom CK KPH.

Kao član OK SKOJ-a za Kordun u okupiranom Karlovcu, pod imenom Milka i Anka Vinek Žuta, odvažna, hrabra i iznad svega konspirativna, izvršava razne specijalne zadatke. Posjećuje partijske javke, prenosi materijal i lijekove, prima na vezu one koji, iz Zagreba i Karlovca preko Dubrava, odlaze u partizane, održava neprekidne veze s partizanskim odredima Korduna i prebacuje skupljeno oružje, municiju i odjeću u Petrovu goru.

Nada je, 21. oktobra 1941, postala i član Okružnog komiteta KPH za Karlovac. Ona nekoliko puta odlazi u Petrovu goru i ponovo se vraća u grad. Toj hrabroj djevojci pripada posebna uloga u organizaciji upada grupe od 25 partizana iz Petrove gore u Karlovac, 17. novembra 1941. Ona je razradila plan spašavanja sekretara Mjesnog komiteta KPH za Karlovac, Marijana Čavića Grge. Njeno pismo, upućeno u Petrovu goru, s nizom detalja, bio je putokaz partizanskoj grupi u izvođenju akcije.

U ruke ustaške policije pala je na zadatku, 3. decembra 1941, u Karlovcu. Tog dana nekoliko puta išla je iz grada u predgrađe Dubovac, odvodeći ljude u partizane na Kordun. Na zahtjev da se legitimira, Nada je iz torbice izvukla revolver i ubila ustaškog agenta Ivana Boršića, a drugoga ranila. U momentu kada joj je pištolj zatajio, uhvatili su je drugi agenti. Zatvorena je najprije u Karlovcu, a onda u zatvoru na Savskoj cesti u Zagrebu. U njenim je dokumentima pisalo: "Ankica Vinek". To je sve što je policija od nje saznala, i onda kad su je ustaški agenti mučili, devetnaestogodišnja partizanka je odgovarala ćutanjem. U zatvoru je služila primjerom. Februara 1942. odvedena je na svoj posljednji put, u Staru Gradišku. Tu je i dalje mučena od izvježbanog ustaškog zločinca Ljube Miloša. Njen primjer junaštva i izdržljivosti prenošen je po zatvorskim ćelijama. Pričalo se s divljenjem o nepoznatoj, prkosnoj i lijepoj djevojci, koju ni najsvirepije muke nisu mogle pokolebati. Izubijanu, bolesnu od pjegavca, ustaše su je umorile 17. marta 1942. godine.

Tekstilna fabrika u Zagrebu nosila je njeno ime.

Narodnim herojem proglašena je 7. jula 1951. godine.