Rođen je 1912. godine u selu Varoš, kod Prilepa, Makedonija, u zemljoradničkoj porodici koja se bavila gajenjem duhana.

Ubrzo je četa uspela da oslobodi najveći dio sreza i da učestvuje u poznatoj bici s Nemarna u Gorobilju 20. septembra 1941. godine, u kojoj su Nijemci pretrpjeli prvi poraz u ovom kraju.

Kad je odrastao, bavio se proizvodnjom duhana i bio sezonski radnik u Duhanskom kombinatu u Pri l epu. Po prirodi je bio buntovan.

Kao član URS-ovih sindikata, 4. aprila 1938. godine, kad je štrajkalo više od 2.000 radnika, ušao je u štrajkački odbor. Tada su se štrajkačima pridružile i sve zanatlije iz grada. Dok je trajao štrajk, stotine novih članova je prišlo URS-ovim sindikatima. Čopela je bio u grupi za borbu protiv štrajkbrehera. Tada je postao poznat po svojim zahtjevima za plava naroda. Krajem iste godine istakao se svojom aktivnošću u izbornoj borbi. U toku 1939. godine već radi u grupi s komunistima, ali još nije član KPJ. U članstvo je primljen naredne, 1940. godine, Dobio je zadatak da radi u Udruženju proizvođača duhana. On je organizirao Štrajk protiv toga da se duhan predaje Monopolu po niskim otkupnim cijenama. Iste godine pozvan je na vojnu vježbu. I tamo organizira bunt, kada su rezervisti prosuli kazane hrane. Zbog toga je bio tri mjeseca u istražnom zatvoru.

Odmah poslije okupacije, kao član MK u Prilepu, radi po vojnoj liniji i organizira narodnu pomoć. Njegov doprinos u organiziranju prvog partizanskog odreda u prilepskom kraju je veliki. Često je odlazio u Odred, kao član Mesnog operativnog štaba. Prenosio je direktive. Policija je znala da se on ilegalno kreće po gradu i selu Varošu i da održava sastanke, pa ga je stalno tražila.

U januaru 1942. godine, po direktivi Pokrajinskog komiteta KPJ, prebačen je na rad u Bitolj, da svojim iskustvom pomogne tamošnjoj partizanskoj organizaciji u pripremama za formiranje partizanskog odreda. Bugarska policija je saznala za njegovo prisustvo u gradu i ušla mu je u trag. U rano jutro, 9. aprila 1942. godine, jake policijske snage opkolile su kuću u kojoj je noćio. U neravnopravnoj borbi, teško je ranjen i uhvaćen. Istog dana podlegao je ranama. Sve dok nije umro, prkosno se držao pred bugarskom policijom.

Narodnim herojem proglašen je 2. augusta 1949. godine.