Rođen je 28. septembra 1922. u selu Rakek, Cerknica, Slovenija. Roditelji su mu bili imućni zemljoradnici. Poslije završetka osnovne škole, u rodnom selu, Ivan ostaje kod kuće i obrađuje porodično imanje. Odgajan u religioznom duhu, bio je izvjesno vrijeme član klerikalne poluvojničke organizacije "Fantovski odsek". Ali se uskoro od nje rastao. Okupacija zemlje pomogla mu je da uoči ulogu građanskih partija i njihovu odgovornost za slom i kapitulaciju. Ubrzo postaje član Osvobodilne fronte i, tokom zime 1941—1942, učestvuje u akcijama kidanja telefonskih žica, skupljanja i prenošenja oružja i municije, pisanja parola po zidovima. U proljeće 13. marta 1942. odlazi, zajedno s gotovo svim organiziranim omladincima, u partizane, u bataljon "Ljubo Šercer". Oni su ostali zajedno, i od njih je formirana Rakovska četa.

Ova se Četa istakla u mnogim akcijama, naročito u predjelu Lož—Čabar. Između ostalog, jedna njena zasjeda, 19. aprila, na putu Čabar—Prezid, na hrvatskoj teritoriji, nanijela je Talijanima teške gubitke. Već u maju, ćela ova teritorija bila je oslobođena, a nekadašnja "Rakovska četa" postaje jezgro bataljona "Miloš Zidanšek" u sastavu Notranjskog odreda. Već u junu, Ivan Turšič, tada član Saveza komunističke omladine Jugoslavije, postaje bataljonski obavještajac. Važio je kao vrlo hrabar, i bio među drugovima veoma omiljen. Uskoro je primljen u Partiju.

Ovaj bataljon je nastojao da pošalje, preko tadašnje talijansko-jugoslavenske granice, što veći broj partizana, kako bi u Primorju postali jezgro novih jedinica. Ali, bataljon je morao da se vrati, jer je doživio žestoku reakciju talijanskih snaga, a sam komandant Kovač je poginuo. U tom bataljonu bio je i Ivan Turšič.

Krajem kolovoza, formiran je Loški odred od 2. bataljona. I njegov je zadatak bio da pređe preko granice i tamo se poveže s bataljonom "Simon Gregorčič", koji se već borio u Primorju, i bio sastavljen od mještana. U tom odredu, komesar 1. bataljona bio je Ivan Turšič. Prijelaz je uspeo tek krajem oktobra, i od oba bataljona i bataljona "Simon Gregorčič" formiran je Soški odred, u kojem je Ivan Turšič postao komesar 3. bataljona.

Kad je, sredinom februara 1943, Soški odred podijeljen na Severno-primorski i Južno-primorski, Turšič je postao komesar Južno-primorskog odreda.

Poslije formiranja brigade "Simon Gregorčič", Turšič je imenovan za njenog komesara. Ova brigada je, zajedno s brigadom "Ivan Grabnik", u vrijeme Pete neprijateljske ofanzive protiv NOVJ, izvršila pohod na Benešku Sloveniju, i tamo naišla na jake neprijateljske snage. U teškim borbama, brigada je pretrpjela gubitke. Turšič se istakao kao hladnokrvan rukovodilac, uspevši da pokupi preostale borce i da ih izvede iz neprijateljskog obruča i prebaci preko Soče.

Krajem jula, od brigada "Ivan Gradnik" j "Simon Gregorčič" formirani su brigada "Ivan Gradnik" i Primorski odred. Komandant odreda je postao Turšič.

Poslije kapitulacije Italije, Primorski odred se ponovo razdijelio na Severno-primorski i Južno-primorski, i Turšič je opet postao komandant Južno-primorskog odreda.

Krajem septembra 1943, Turšič postaje komandant nove brigade "Simon Gregorčič*". Brigada je pod njegovim rukovodstvom postigla velike uspjehe, i Turšič je ocjenjivan kao sposoban komandant. Marta 1944. imenovan je za načelnika štaba 31. divizije, a krajem maja iste godine, za komandanta 30. divizije. Već 1. novembra 1943. bio je unapređen u čin majora, a 1. septembra 1944. posmrtno je unapređen u čin potpukovnika.

Jula 1944, u velikoj neprijateljskoj ofanzivi koju je uspješno razbijala njegova divizija, bio je lako ranjen, ali je i dalje ostao u stroju.

U blizini sela Lokve, 30. jula 1944, dok je gonio neprijatelja, u šumi je naišao na neprijateljsku patrolu, i u borbi s njom poginuo.

Narodnim herojem proglašen je 20. decembra 1951. godine.