Rođen je 23. septembra 1918. godine, u selu Tušilović, Karlovac, Hrvatska. Sin učitelja. Osnovnu školu završio je u Tušiloviću, a četiri razreda gimnazije i Učiteljsku školu u Karlovcu. Do 1941. bio je učitelj u selu Slavsko Polje, na Kordunu.

Nije pripadao političkim strankama. Učestvovao je u nekim akcijama koje je organizirala KPJ, davao priloge za "Crvenu pomoć", potpise u korist dobrovoljaca za Španiju...

Okupacijom zemlje i uspostavom NDH, Šumonja je bio svjedok velikog zla kojeg je, već u prvim danima okupacije, trpio narod Korduna, Aktivno surađuje s komunistima koji rade na pripremi oružanog ustanka. U novembru i decembru 1941, surađuje s borcima partizanskih odreda sjevernog dijela Korduna, a 9, januara 1942. postaje borac u 1. kordunaškom odredu, i za kratko vrijeme oficir u Štabu grupe Kordunaških partizanskih odreda. Polovinom marta 1942. godine, Miloš je primljen za člana KPJ. Učestvuje u svakodnevnim akcijama i borbama kordunaških partizana u svojstvu komandanta 1. kordunaškog partizanskog odreda, političkog komesara i komandanta 5. kordunaške brigade, načelnika štaba, političkog komesara i komandanta 8. kordunaške udarne divizije i komandanta 4. korpusa NOVJ. Već 1942. godine Šumonja se ističe u proboju ustaško-domobranskog obruča, 14. maja 1942. godine, u Petrovoj gori. Kao komandant 5. brigade, Šumonja ima posebne zasluge za uspješne borbe s jedinicama "Princ Eugen" divizije, oko Karlovca, Veljuna, Rakovice u početku IV neprijateljske ofanzive; a zatim na Drenovači, u napadu na Cazin, i u napadu na četničke formacije, 7. januara 1943, u Ličkoj Jasenici. Posebna umješnost komandanta divizije došla je do izražaja oktobra 1943, u borbi s 392. legionarskom divizijom u Plaščanskoj dolini, u borbama na Baniji, u Pokuplju, na Žumberku, u napadu na ustaško-domobransku posadu u Vukmaniću. borbi s Nijemcima kod Primišlja, u napadu na Cazin, i na dužnosti komandanta korpusa u borbama 1945. godine, posebno kod Vaganca i Bihaća, i u uništenju 97. njemačkog korpusa kod Ilirske Bistrice. Oktobra 1943, Šumonja je biran i za vijećnika Drugog zasjedanja ZAVNOH-a.

Šumonja je sa svojim jedinicama prošao sve bitke na Kordunu, Baniji, Cazinskoj krajini. Pokuplju, Žumberku, Sloveniji, Lici, Gorskom kotaru i Istri. Kao komandant i komesar, ističe se u vođenju partizanskog rata i služi primjerom skromnog, hrabrog i snalažljivog starješine i najkompliciranijim ratnim situacijama. U svim krajevima gdje je učestvovao u bitkama jednako je cijenjen i od naroda i od boraca. Poznavao je po imenu svakog borca i sve starješine. Znao je njihove radosti ali i tuge i teškoće, i kod njega se uvijek našla dobra riječ i pomoć. Kao komesar je bio u borbi gdje bi se našao komandant, a kao komandant bio je istovremeno i komesar. Vedar, uvijek je u štabovima i jedinicama gdje se nalazio vladala izuzetna harmonija, drugarstvo i pravo partizansko raspoloženje. Dugo će narod i borci pamtiti svog komesara i komandanta Mišu, kako su ga od milja zvali, kao jednog od veoma omiljenih starješina.

Poslije rata, vršio je dužnost načelnika operativnog odjeljenja četvrte armije, a poslije toga je dvije godine u Sovjetskom Savezu, u Vojnoj akademiji "Frunze". Dolaskom iz SSSR-a, bio je komandant Četvrte armije, načelnik odjeljenja u Generalštabu JNA, načelnik uprave u

Generalštabu i načelnik Kabineta Vrhovnog komandanta oružanih snaga SFRJ. Kao načelnik Kabineta Vrhovnog komandanta, bio je u pratnji Predsjednika Republike u vrijeme njegove posjete Engleskoj, Grčkoj, Turskoj, Indiji, Burmi, Egiptu, Etiopiji, Francuskoj, SSSR-u, Indoneziji, Cejlonu, Sudanu, Siriji, Maroku, Tunisu, Gvineji i drugim zemljama. Bio je komandant Splitske armijske oblasti, načelnik Generalštaba JNA i zamjenik saveznog sekretara za narodnu obranu Jugoslavije, u činu generalpukovnika JNA. Bio je ambasador SFRJ u Nizozemskoj.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih visokih domaćih i stranih odlikovanja.

Narodnim herojem proglašen je 23. juna 1952. godine.