Rođen je 11. jula 1923. u Šmarju kod Jelša (Celje), Slovenija. Roditelji su mu bili dr. Slavko, sudac, i Ana, rođena Lacko. Porodica je bila napredno orijentirana. Poslije završene osnovne škole, Slobodan se preselio u Mursku Sobotu, gdje je pohađao tamošnju gimnaziju. Bio je skojevac od 1939. godine.

Odmah poslije okupacije slovenačkog Prekomurja od strane Mađara, u aprilu 1941, Slobodan se povezao s prekomurskim aktivistima OF i uključio se u njihove akcije. Već 29. juna 1941. izveo je svoju prvu sabotažu u Murskoj Soboti, a za njom su sledile i ostale. Masovno hapšenje, koje je počelo 25. septembra 1941, spretno je izbjegao sklonivši se u Podturen, a zatim je otišao u Međimurje. U Zagrebu je dobio lažna dokumenta, i 23. decembra 1941. se, preko Novog Mjesta, prebacio u Ljubljanu. Drug iz sobotske gimnazije, Edo Brajnik, uključio ga je u redove VOS-a, i Feks je počeo učestvovati u oružanim akcijama u samoj Ljubljani: u ubojstvu špijuna krivog za hapšenje trideset aktivista na Ljubljanskom univerzitetu, u ubojstvu ustaškog agenta, i u drugim akcijama VOS-a.

Talijani su ga u masovnim hapšenjima, 28. juna 1942, uhapsili i odveli u logor Gonars. Svoj rad nije ni tamo prekidao. Uključio se u organizaciju OF i učestvovao u pripremama za bijeg. S grupom drugova, među kojima je bio i Boris Krajger, uspeo je da pobjegne i pri povratku u Sloveniju priključio se partizanima u Brdima. Poslat je u Trst, gdje je preuzeo odgovornost za Službu sigurnosti. Učestvovao je u mnogim uspješnim akcijama. Godine 1943. primljen je u KPS.

Rukovodstvo VOS-a ga je, u proljeće 1944, poslalo u Prekomurje, da tamo organizira jedinice obavještajne službe. Poslije prebacivanja preko Mure, uzeo je novo ilegalno ime: Miran. Mada je imao specijalne zadatke, aktivno se angažirao i u djelatnosti OF, i svojom djelatnošću mnogo doprinio razvoju narodnooslobodilačkog pokreta u tom djelu Slovenije. Početkom oktobra 1944, otišao je u Budimpeštu, odakle je Vrhovnom štabu NOV i POJ slao skice važnih objekata Budimpešte, obavještavao o pripremama Hortijeve kapitulacije ...

Poslije povratka iz Budimpešte, namjeravao je da s drugovima iskoristi slom fašističke Mađarske i da, u ime OF, preuzmu vlast u Murskoj Soboti. Međutim, te planove je osujetila izdaja, a presudno je bilo i to što partizani nisu odredili rok za pregovore i predaju neprijateljskog garnizona u Murskoj Soboti.

Mađarska policija je otkrila njegovu borbenu grupu, ali je Miranu i nekim njegovim drugovima uspelo da pobjegnu iz grada. U Vaneči, seocetu sjeverno od Murske Sobote, sklonili su se u vinogradsku kućicu da se odmore. Vinogradar, fašist, prijavio ih je bilježniku u Puconcima, a ovaj je telefonom obavijestio Mursku Sobotu. Dvadesetog oktobra 1944, Mađari su opkolili kućicu u kojoj su se oni nalazili. Borba je trajala oko pola sata. Tada su ih Mađari počeli zasipati bombama. Miran se s drugovima borio do posljednjeg metka. Pokušao je da se probije kroz obruč, ali mu je mađarski vojnik zario bajonet u leđa. Oko Mirana su se skupili vojnici, i ranjenog su ga mučili da bi iznudili priznanje, ali Miran nije rekao ni svoje ime. Šutio je dok u mukama nije izdahnuo istog dana, 20. oktobra 1944.

Pokopan je u Vaneči, a poslije oslobođenja su mu posmrtni ostaci preneseni na groblje u Mursku Sobotu.

Narodnim herojem proglašen je 27. novembra 1953. godine.