Rođen je 10. novembra 1924. u setu Petrinji kod Bosanske Kostajnice, Bosna i Hercegovina, kao treće dijete Pere i Mileve Šteković. Na vrlo siromašnom posjedu podigli su desetoro djece, ali nisu bili u stanju da ih školuju. Lazo je bio prinuđen da i sam prekine školovanje, i pridruži se roditeljima u težačkim poslovima.

A onda se, nekako odjednom, sve pokrenulo pod Kozarom. U napadu na Bosansku Kostajnicu, 31. jula 1941. godine, hiljadu ustanika, samo sa sedam pušaka, rastjeralo je posadu od 80 ustaša i 10 oružnika, i zaplijenilo nešto oružja. Među onima koji su prvi upali u varošicu nalazili su se i 17 godišnji brat Miloš i otac Pero. Jednim skokom na oružnika, Lazo je među prvima došao do puške, ali je morao da je preda iskusnijem drugu. Još jednu tugu doživio je u prvom ustaničkom danu: poginuo je otac Pero, kraj mosta na Uni.

Poslije formiranja partizanskih četa i izvođenja krupnijih akcija, organizirani su, gotovo u svakoj četi, omladinski vojnopolitički kursovi. jedan od njih, u sastavu 1. bataljona, pohađao je i Lazo Šteković.

U vrijeme neprijateljske ofanzive na Kozaru, u ljeto 1942. godine, Lazo je, već kao iskusan borac, ušao u bitku u kojoj su bataljoni, 1. i Udarni, 4. jula 1942, razbili neprijatelja na cesti Prijedor — Bosanska Dubica i izveli iz obruča zbjeg od oko 10 hiljada Kozarčana. U rovovima na Pogleđevu, na neprijateljskom uporištu u Dobrljinu, i bunkerima oko Bosanskog Novog u nastojanju da se rasterete partizanske snage što su ostale u okruženju na Kozari, Lazo je stalno bio medu prvima u jurišu, tamo gdje se skakalo na nož, gdje su se bacale bombe.

Poslije ofanzive, 22. septembra 1942, na proplanku Palež, u stroju novoformirane 5. kozarske brigade stajao je i Lazo Šteković, već prekaljeni ratnik.

U borbama za oslobođenje Bihaća, Lazo je sa svojom desetinom na juriš zauzimao uporišta, jedno za drugim, u Brkićima i Jezeru, Kurtovom selu i Srbljanima. a odmah zatim 18. novembra 1942, na sektoru Suhača i Mijske glave jurišao na bunkere na liniji Bosanski Novi — Ljubija.

U IV neprijateljskoj ofanzivi, kada se 5. kozarska brigada našla u izuzetno teškoj situaciji — u gotovo neprekidnim borbama i pokretu, jakoj hladnoći i gladi, krajnjoj iscrpljenosti Lazo je učestvovao s najjačima u razbijanju Nijemaca na cesti Bosanska Krupa — Barake i izvlačenju ostalih dijelova iznemogle brigade u podgrmečka sela. Tada je, marta 1943, primljen u KPJ.

U mnogim borbama brigade tokom 1943. godine učestvovao je i Lazo, pokazujući izuzetnu hrabrost. S grupom bombaša pohvaljen je za podvig pod Tesan j s kom tvrđavom, a u napadu na Banja Luku, uoči Nove 1944. godine, nalazio se među deset boraca koji su uništili neprijatelja u utvrđenom manastiru trapista.

Kada je 5. kozarska brigada stigla pred Beograd, oktobra 1944, Lazo Šteković je bio na čelu voda. U borbama vođenim na Banovom brdu za topove, i u rvanju s Nijemcima za vrh Avale, pokazao je zadivljujuću hrabrost.

Oslobođenje Sremske Mitrovice bila je posljednja borba Laže Štekovića.

Poslije rata i školovanja, raspoređen je na službu u gardijsku jedinicu u Beogradu. Poginuo je nesretnim slučajem, 22. marta 1952. godine.

Narodnim herojem proglašen je 15. novembra 1944. godine.