Rođen je 18. decembra 1907. u selu Aranđelovu, Lastva, Trebinje, Bosna i Hercegovina.

Osnovnu školu završio je u Lastvi, i do 1941. bavio se zemljoradnjom, a često je radio i kao sezonski radnik i družio se s naprednim radnicima, koji su ga i uveli u revolucionarni radnički pokret. Član SKOJ-a postao je 1928, a KPJ 1931. U Partiju ga je primio Sava Kovačević, koji je na njega vršio snažan utjecaj. Do formiranja partijske organizacije u Lastvi, Vlado je bio član partijskog rukovodstva u Grahovu. Već iskusan politički radnik, od 1936. Vlado je član MK KPJ za Trebinje, a od 1939. i član Sreskog komiteta KPJ za Trebinje.

izbjegao je zarobljavanje i d U toku aprilskog rata nalazio se na položajima u Boki, nio oružje kući. Odmah posle kapitulacije Kraljevine Jugoslavije, stupio je u vezu sa Savom Kovačevićem i drugim komunistima u trebinjskom srezu. Radio je na organiziranju oružane borbe i davanju otpora ustaškim zločincima. U svom selu je formirao četu, bio je njen komesar u prvim uspješnim oružanim akcijama protiv neprijatelja. Od septembra 1941. ova partizanska četa, će, pod njegovim rukovodstvom, odnijeti nekoliko značajnih pobjeda nad talijanskim i ustaško-domobranskim snagama. To je uticalo na stanovništvo da se brže opredjeljuje za NOP. Vlado Šegrt se isticao kao dobar organizator i vrlo hrabar borac. Ličnim primjerom poticao je ostale borce, i ubrzo postao popularan u svom kraju. Zajedno sa Savom Kovačevićem i drugim borcima, skakao je i na talijanske tenkove, uništavao ili zarobljavao njihovu posadu. U jednoj od tih akcija, u novembru 1941, zaplijenjena su 3 tenka, 8 kamiona i dosta oružja i municije. Kod Klenka, nedaleko od Moska, između Bileće i Trebinja, razbio je, sa svojim borcima, 6. januara 1942, talijansku kolonu i dobio veliki plijen u oružju, municiji i drugoj ratnoj opremi. Posebno je bio odlučan u borbama s četnicima. U napadu na Borač, sredinom aprila 1942, komandirao je južnim sektorom fronta, posebno se istakavši u napadu na utvrđene ustaške položaje na Mjedeniku.

U toku rata bio je na raznim vojnim i političkim dužnostima: politički komesar partizanske čete u Lastvi; zatim komandant Bataljona "Luka Vukalović"; komandant 1. hercegovačko-crnogorskog udarnog partizanskog bataljona od 28. januara 1942; komandant Sjeverno-hercegovačkog NOP odreda od aprila 1942; komandant Hercegovačkog NOP odreda od sredine juna 1942; komandant 10. hercegovačke brigade od 10. augusta 1942; zamjenik komandanta 3. udarne divizije NOV i komandant 29. hercegovačke udarne divizije, od njenog osnivanja, sredinom novembra 1943, do kraja rata.

U borbama s neprijateljskim snagama u zapadnoj i centralnoj Bosni, na Kupresu, oko Imotskog i Posušja, oko Mrkonjić-Grada, Glamoča, Jajca, Busovače, Turbeta, Žepča, Prozora i Rame, borci njegove brigade izvojevali su niz sjajnih pobjeda. U borbama za Prozor, Ramu i na Neretvi, u borbama za oslobođenje Nevesinja i Gacka, sa svojim borcima napravio je nekoliko podviga, razbijajući i uništavajući, marta—aprila 1943, brojne talijanske, četničke i ustaško-domobranske snage.

U borbama na Sutjesci, 10. hercegovačka brigada pod komandom Vlada Šegrta vodila je krvave borbe s njemačkim snagama na M rat i-nju, Pivskom Javorku, Volujaku i Magliću, u dolini Sutjeske.

Kao komandant 29. hercegovačke divizije, vodio je mnoge i poznate borbe i odnio mnoge pobjede u Hercegovini, kod Dubrovnika i Herceg-Novog, Mostara, Sarajeva, Trsta i Ljubljane. Iz rata je izišao u činu general-majora JNA. O njemu i njegovim borcima narod je u toku rata ispjevao mnoge pjesme. Bio je vijećnik i član ZAVNOBiH-a i AVNOJ-a, a od septembra 1944. član je Oblasne narodnooslobodilačke skupštine i član Oblasnog odbora NOF-a za Hercegovinu.

Posle oslobođenja, obavljao je niz odgovornih političkih i državnih funkcija: ministar poljoprivrede u prvoj vladi BiH (1945—1948), predsjednik Prezidijuma Narodne skupštine BiH (1948-1953), član Izvršnog veća BiH (od 1953) i potpredsjednik Narodne skupštine BiH (od 1953). Biran je za poslanika Savezne i Republičke skupštine BiH neprekidno posle rata do 1967. godine.

Vlado Šegrt je bio član CK KPJ (SKJ) i član Politbiroa, odnosno IK CK SK BiH, do 1965. Bio je predsjednik Kontrolne komisije CK SK BiH do 1964. i član CK SKJ. Pored toga, Vlado je bio i član Glavnog odbora SSRN BiH i član Saveznog odbora SSRNJ do 1963, član Glavnog odbora SUBNOR BiH i Saveznog odbora SUBNOR i član Glavnog odbora Udruženja rezervnih oficira. Bio je član Savjeta Federacije.

Narodnim herojem proglašen je 20. decembra 1951. godine.