Rođen je 25. januara 1911. godine u Donjem Zagarču, Danilovgrad, Crna Gora. Potiče iz seljačke porodice. Do 1941. godine službenik.

Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu, gimnaziju u Podgorici, a Pravni fakultet u Beogradu, 1934. godine. Kao student, učestvovao je u osnivanju studentskih udruženja i u raznim studentskim akcijama i demonstracijama koje je organizirala KPJ. Poslije završenih studija, vratio se u Podgoricu i zaposlio se, početkom 1935, u Financijskoj direkciji. U ovom gradu se povezao s naprednim pokretom i učestvovao u njegovim akcijama. Godine 1935. bio je primljen u članstvo KPJ. Odmah poslije prijema u KPJ, izabran je za sekretara činovničke partijske jedinice u Podgorici, i na toj dužnosti ostao sve Za sekretara OK KPJ za Podgoricu bio je izabran 1936. U jesen 1936. bio je izabran za člana PK KPJ za Crnu Goru, Boku, Sandžak i Metohiju. Početkom 1940. godine određen je za sekretara Narodne pomoći ("Crvene pomoći") za Crnu Goru, Boku i Sandžak. U toku 1940. godine bio je sekretar tehnike pri Pokrajinskom komitetu KPJ za Crnu Goru. U ljeto 1940. izabran je za člana MK KPJ za Podgoricu. Krajem 1940. imenovan je za rezervnog člana MK KPJ za Podgoricu. Krajem 1940. imenovan je za rezervnog člana PK za Crnu Goru. Također, krajem 1940. godine bio je izabran za člana Biroa PK KPJ za Crnu Goru, Boku i Sandžak. Izvjesno vrijeme, pred izbijanje rata, vršio je u PK dužnost političkog sekretara. Kada je, krajem 1940. godine, PK obrazovao Vojnu komisiju, postao je njen član.

Kada je, krajem 1940. godine, vlada Cvetković-Maček zabranila rad URSSJ, PK KPJ, za Crnu Goru imenovao je komisiju za sindikalni rad, a za predsjednika je postavljen Šćepanović.

Pred trinaestojulski ustanak, nalazi se na dužnosti sekretara OK KPJ u Podgorici. Od jeseni 1941. do februara 1942. sekretar je OK u Kolašinu. Poslije povlačenja partizanskih jedinica iz Crne Gore za Bosnu, ostao je u ilegalstvu na terenu srezova cetinjskog i podgoričkog, prvo kao član OK u Cetinju, a zatim kao politički sekretar OK u Podgorici u toku V ofanzive rukovodilac je polit-odjela 5. proleterske crnogorske brigade. Zatim je vraćen na teren cetinjskog okruga kao instruktor i delegat Pokrajinskog komiteta pri OK u Cetinju. Na dužnosti zamjenika političkog komesara 3. sandžačke brigade nalazi se od jeseni 1943, ali kratko vrijeme, jer je bio teško ranjen, i početkom 1944. prenijet na liječenje u Italiju. U Bariju je bio načelnik personalnog odjeljenja Štaba baze NOVJ i partijski sekretar Štaba Baze. Od aprila 1945. bio je politički komesar Komande pozadine Jugoslovenske armije.

Od 1946. godine bio je član Biroa Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru i predsjednik Planske komisije Vlade Crne Gore. Od 1948. do 1952. bio je član Politbiroa CK KP Crne Gore. Bio je ministar građevina Vlade Crne Gore, i ponovo predsjednik Planske komisije Vlade Crne Gore. Od 1950. do 1953. bio je ministar industrije, a zatim financija Vlade Crne Gore i sekretar Izvršnog vijeća Narodne skupštine Crne Gore. Od 1953. do 1957. bio je predsjednik Odbora za privredu Republičkog vijeća Narodne skupštine Crne Gore. Bio je

poslanik Saveznog vijeća Savezne skupštine od 1953. do 1963, kada je izabran za sudca Ustavnog suda Crne Gore. Od 1965. godine redovni je profesor Tehničkog fakulteta u Titogradu. Predsjednik Ustavnog suda Crne Gore bio je od 1968. do 1974.

Bio je dugo redovni profesor na Tehničkom fakultetu u Titogradu. Član Savjeta Federacije bio je od 1975. do 1978. godine. Umro je 7. augusta 1978. godine.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih visokih odlikovanja.

Narodnim herojem proglašen je 27. novembra 1953. godine.