Rođen je 23. maja 1914. godine u selu Toči, Prijepolje, Srbija. Završio je osnovnu školu, a potom i gimnaziju. Kao student na Beogradskom univerzitetu priključio se naprednom studentskom pokretu, koji je, neposredno pred rat, vodio političke akcije protiv reakcionarnog režima. Još prije napada Njemačke na Jugoslaviju, Stiković je već stekao solidno političko i ideološko obrazovanje. Zbog svoje aktivnosti, bio je pod prismotrom beogradske policije, koja ga je često proganjala i nekoliko puta zatvarala.

Kada je, 1941. godine, Komunistička partija Jugoslavije pozvala narod na ustanak protiv okupatora, Stiković je jedan od organizatora ustanka u Sandžaku. Iste godine primljen je u KPJ. Tu, u svom kraju, brzo je stekao povjerenje drugova i naroda. Postao je komandir prve partizanske čete u mileševskom srezu.

Jačanjem partizanskih snaga, neprijatelj je počeo žešće da napada partizane, tako da su bili prinuđeni da napuštaju Srbiju i prelaze u Bosnu, kako bi se prikupile nove snage i stvorila druga žarišta borbe. Na okupiranoj teritoriji Sandžaka ostale su manje partizanske jedinice. S njima je ostao i Stiković, kao pozadinski partijsko politički radnik. Odvažno i neumorno organizirao je i okupljao veliki broj simpatizera narodnooslobodilačkog pokreta, i uspeo da ih ideološki i politički obrazuje.

Okupatori i domaći izdajnici pokušavali su na sve načine da ga uhvate. To im, međutim, nijednom nije uspelo. Onda su odlučili da strijeljaju njegove najdraže: gotovo ćela Stikovićeva porodica je ubijena. U narodnooslobodilačkoj borbi poginula su mu i dva brata. Istakao se kao hrabar borac i dobar organizator i rukovodilac. Krasile su ga vrline čovjeka i komunista. Sa svojom jedinicom i drugovima preživio je jednu od najtežih ofanziva — V neprijateljsku, na Sutjesci (1943).

Pri povratku sa Sutjeske, sukobio se s četničkim bandama. Opkoljen sa svih strana, prihvatio je neravnopravnu borbu, lako nije bilo izlaza, nije htio da se preda. Borio se da ne padne živ neprijatelju u ruke, i posljednjim metkom oduzeo je sebi život.

Narodnim herojem proglašen je 27. novembra 1953. godine.