Rođen je 8. aprila 1910. u Kučevu, Srbija. Potiče iz siromašne porodice. Poslije završene osnovne škole i dva razreda gimnazije, zbog slabih materijalnih mogućnosti, prekida školovanje i odlazi u Beograd, na zanat. U dodir s radničkim pokretom dolazi prvi put 1925, preko Saveza radničke omladine. Član je Nezavisnih sindikata od 1926, kada je posebno aktivan u sportskom društvu "Radnički" i kulturno-umjetničkom društvu "Abrašević", radničkim društvima u kojima su se tada odgajali mladi revolucionari.

Član SKOJ-a postao je 1927; te godine učestvuje u mnogim akcijama beogradskog radništva, od rasturanja letaka do organiziranja radničkih zborova, štrajkova i demonstracija. Ubrzo poslije prijema u SKOJ, izabran je za sekretara ćelije, a potom i sekretara Rejonskog komiteta SKOJ-a "Dunav". Njegova aktivnost nije ostala nezapažena policiji. Krajem 1927. uhapšen je s grupom skojevaca, i februara 1928. osuđen na 6 mjeseci robije, koju je izdržao u Požarevcu.

Poslije izdržane kazne, u jesen 1928. vraća se u Beograd, gdje se odmah uključuje u rad, i u septembru postaje sekretar MK SKOJ-a za Beograd. Te godine primljen je i u KPJ. Pored rada s radničkom omladinom u sindikatima i u radničkim sportskim organizacijama, učestvovao je u borbi antifrakcijskog jezgra u KPJ i SKOJ-u u Beogradu protiv lijeve i desne frakcije u KPJ.

Prilikom rasturanja letaka PK KPJ i PK SKOJ-a za Srbiju protiv diktature, uhapšen je 12. januara 1929, i mučen u Glavnjači, a 25. maja, ,,u nedostatku dokaza", oslobođen optužbe od Suda za zaštitu države. U Beogradu je nastavio partijski rad sve do odlaska na školovanje u SSSR, 1930. godine. U Moskvi je završio Komunistički univerzitet nacionalnih manjina Zapada, 1933. godine.

U zemlju se vraća 1934, na partijski rad u Zagreb, kao instruktor CK KPJ. Ubrzo je uhapšen i osuđen na 4 godine robije, koju je izdržao u Sremskoj Mitrovici.

Poslije izlaska iz zatvora, nastavlja partijski rad u Beogradu; 1940. izabran je za sekretara Pokrajinskog odbora narodne pomoći za Srbiju, postigavši zapažene rezultate na tom zadatku.

Poslije kapitulacije Kraljevine Jugoslavije, aprila 1941, po nalogu PK KPJ za Srbiju, radio je kao instruktor PK na organiziranju oružane borbe i partizanskih odreda u Šumadiji. Radio je najprije u kragujevačkom okrugu na formiranju Kragujevačkog partizanskog odreda, a zatim je, u jesen 1941, prebačen na partijski rad u OK KPJ za Čačak. Do povlačenja partizanskih snaga s teritorije ovog okruga, davao je pomoć partijskom rukovodstvu i partizanskim jedinicama.

Poslije povlačenja partizanskih snaga iz Srbije u Sandžak, učestvovao je u nizu borbi i okršaja, istakavši se posebno u napadu na Sjenicu.

Marta 1942. CK KPJ i VŠ uputili su ga u Crnu Goru, kao delegata VŠ, da radi na organiziranju i jačanju partizanskih bataljona i odreda. Bio je i zamjenik političkog komesara Durmitorskog odreda, a krajem juna 1942. i politički komesar Hercegovačkog odreda.

Prilikom povlačenja partizanskih snaga iz Crne Gore i Hercegovine u zapadnu Bosnu, vodio je brigu oko zaštite Centralne bolnice i pozadine jedinica koje su prve nastupale u pravcu zapadne Bosne.

Septembra 1942. upućen je za instruktora CK u Pokrajinski komitet KPJ za Dalmaciju. U Dalmaciji se nalazio sve do maja 1944. godine, obavljajući niz odgovornih dužnosti.

Kada je formirano Odjeljenje za zaštitu naroda (OZN-a), postavljen je za zamjenika načelnika OZN-e pri Povjereništvu, a kasnije Ministarstvu narodne obrane, i proizveden u čin pukovnika NOVJ. Rezervni je generalpotpukovnik.

Poslije završetka rata, bio je pomoćnik ministra unutrašnjih poslova FNRJ (1946— 1953), a zatim Savezni državni sekretar za unutrašnje poslove (1953—1963) i član Saveznog izvršnog veća do 1966. Za saveznog i republičkog poslanika biran je na svim izborima od 1945—1963. godine.

Bio je član CK SKS i CK SKJ (do 1966). Zbog zloupotrebe položaja u Službi državne sigurnosti, na IV plenumu CK SKJ (jula 1966.), razriješen svih političkih funkcija, isključen iz CK SKJ i penzioniran. Umro je u Beogradu, 9. januara 1980. godine.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih i stranih odlikovanja.

Narodnim herojem proglašen je 27. novembra 1953. godine.