Rođen je 23. jula 1914. u Križu kod Komende, Kamnik, Slovenija. Potiče iz seljačko-radničke porodice.

Mladost je proveo kod oca u Notranjskoj. Osnovnu školu je pohađao u Begunjama kod Cerknice, i završio 5 razreda. Zatim je živio kod majke u Ljubljani, i stekao stručno obrazovanje za kirurškog tehničara. Godine 1935. bio je zaposlen u Jesen i čama. u fabrici "Sava", i učestvovao u štrajku solidarnosti jeseničkih radnika željezare. Godine 1935. i 1936. služio je kadrovski rok u Zagrebu. Poslije povratka iz vojske, zaposlio se u fabrici "Unitas" u Ljubljani, i učestvovao u izborima radničkih po vere ni ka. Godine 1938. zaposlio se u fabrici EKA u Ljubljani. Tada je učestvovao u demonstracijama protiv njemačkog nacizma, koji je tih dana anektirao Austriju i raskomadao Čehoslovačku. Godine 1940. stupio je u Društvo prijatelja Sovjetskog Saveza. Prilikom raspada jugoslovenske vojske, bio je u Velikoj Gorici, kod Zagreba.

Kada se vratio kući, priključio se onima koji su počeli skupljati i skrivati oružje, opremu i drugi vojni materijal. Maja 1941. godine postao je kandidat za člana KPJ, a mjesec kasnije primljen je u Partiju.

U fabrici EKA bio je povjerenik za vojna pitanja, od novembra 1941. povjerenik Delavske enotnosti. Od januara 1942, bio je sekretar partijske ćelije u fabrici, i u isto vrijeme član RK KPS Bežigrad u Ljubljani, a pred odlazak u partizane, komandant bataljona Narodne zaštite Rožna Dolina.

Trinaestog jula 1942. stupio je u narodnooslobodilačku vojsku, u 1. četu 1. bataljona Dolenjskog odreda, i bio pomoćnik mitraljesca. Oktobra 1942. postao je politkomesar čete u 3. bataljonu "Šercerove brigade", a zatim zamjenik političkog komesara 3. bataljona. Kao hrabar borac, napredovao je, i 13. jula 1943. postao politički komesar "Šercerove brigade" i vršio tu funkciju do kapitulacije Italije.

Poslije kapitulacije Italije, za nekoliko dana su bile otvorene ceste i ograda od bodljikave žice kojom je bila okružena Ljubljana, i na hiljade Ljubljančana je stupilo u partizane. Veći dio pridošli ča okupio se na Golom, iznad Iga, gdje je 10. septembra 1943. formirana Ljubljanska brigada. Glavni organizator i osnivač brigade bio je Janko Rudolf, koji je bio imenovan za prvog političkog komesara brigade. Brigada, mada sastavljena pretežno od novih boraca, uskoro je postala dobro organizirana, čvrsta i borbena vojna jedinica, za što mnogo zasluga ima Janko. Posebno valja spomenuti borbe koje su vodile Ljubljanska i "cankareva brigada" s Nijemcima, 1. i 2. novembra na Ilovi gori. Međutim, Janko ide na novu dužnost. Decembra 1943. postao je komandant 18. divizije, a februara 1944. komesar iste divizije (u sastavu 18. divizije bile su 8. Levstikova, 9. i 10. Ljubljanska brigada).

U drugoj polovini novembra 1943,18. divizija otišla je u Gorski kotar, da bi zajedno s hrvatskim jedinicama oslobodila taj kraj. Na tom pohodu je divizija napala i zauzela ustaško uporište Vrbovsko, 23. decembra 1943. godine.

Već jula 1944. otišao je na novu dužnost — u sastav IX korpusa, i postao politički komesar 30. divizije. U 30. diviziji bio je do 20. januara 1945, kada je u borbi za Trnovo, kod Gorice, teško ranjen.

Poslije rata je vršio niz visokih i odgovornih funkcija. Od 1957. do 1959. bio je predsjednik Republičkog veća Saveza sindikata Slovenije, zatim član Izvršnog veća Slovenije. Od 1960. do 1962. bio je sekretar Sreskog komiteta KP Kranj, a od 1969. do 1978. predsjednik Republičkog odbora Saveza udruženja boraca NOR Slovenije. Od te godine bio je potpredsjednik Skupštine Slovenije.

Pored toga je bio potpredsjednik Saveznog odbora SUBNOR Jugoslavije, član Predsjedništva Centralnog komiteta SK Slovenije. Bio je član Predsjedništva SUBNOR Jugoslavije, član Predsjedništva SUBNOR Slovenije i član Savjeta Federacije.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više domaćih i stranih odlikovanja.

Narodnim herojem proglašen je 22. decembra 1951. godine.