Rođen je 21. maja 1916. godine u selu Brčeli Crmnica, Bar, Crna Gora, u siromašnoj seljačkoj porodici.

Djetinjstvo je proveo u selu Brčeli, gdje je završio osnovnu školu; poslije je, u teškim uvjetima, nastavio školovanje u barskoj, pećkoj i cetinjskoj gimnaziji. Kada je završio gimnaziju, upisao se na Pravni fakultet Beogradskog univerziteta.

Još kao đak cetinjske gimnazije opredjeljuje se za napredni radnički pokret, i vrlo aktivno učestvuje u svim akcijama omladine, u gimnaziji i zanatskom i sportskom društvu "Lovćen". Godine 1935. primljen je za člana SKOJ-a, a početkom 1936. godine u Partiju. Od prijema u Partiju, do aprila 1941. godine, obavljao je mnoge odgovorne funkcije: radi u tehnici MK Beograda i PK KPJ za Srbiju; potom ga Partija šalje na rad u Crnu Goru, gdje je izvjesno vrijeme rukovodio sreskim komitetom SKOJ-a, a zatim je postao sekretar Sreskog komiteta KPJ za srez barski; 1940. godine izabran je u PK Crne Gore, a iste godine i za delegata partijske konferencije Crne Gore; uoči rata 1941. u Beogradu, bio je zadužen za rad po vojnoj liniji.

Zbog svog revolucionarnog rada, hapšen je 1935. godine na Cetinju, i 1938. godine u Beogradu. Pred policijom se primjerno držao.

Aprila 1941. vraća se u rodni kraj. Odmah se aktivno uključuje u pripreme za ustanak u srezu barskom (u opštini Paštrovići). Trinaestog jula 1941, kao rukovodilac ustanka u svom kraju, pošao je u oružanu borbu protiv okupatora. U ustanku su učestvovale stotine patriota, članova KPJ, SKOJ-a i simpatizeri iz dijela Crnogorskog primorja (Paštrovići). Uništili su sve karabinjerske posade od Budve do Bara. U tome je velike zasluge imao Vlado Rolović, koji je već u prvim oružanim akcijama pokazao organizatorsku sposobnost i hrabrost.

Novembra 1941. javlja se kao dobrovoljac za odlazak u Sandžak. Prvog decembra 1941, u sastavu Lovćenskog bataljona učestvuje u napadu na Pljevlja. I tu pokazuje primjerom kako se valja boriti. Pokazuje veliku prisebnost u najtežoj situaciji (borba u okruženju, protiv višestruko jačeg neprijatelja). Dvadeset prvog decembra 1941, kao politički komesar 1. čete, stajao je u stroju svog 1. crnogorskog (lovćenskog) bataljona 1. proleterske brigade. Od toga dana, on korača borbenim stazama 1. proleterske brigade. Divni su primjeri njegove hrabrosti u borbama na Okruglici, Žepi, Igmanu, na Ulogu, u Župi kod Kalinovika, na Sinjajevini. Ili na Dobrom Dolu, gdje je, na čelu čete, uskočio među četnike i nanio im teške gubitke. Poznati su i njegovi podvizi u borbama za Konjic i Livno, 1942. godine. U danima IV ofanzive uvijek je i jurišima na čelu 1. bataljona, kao njegov politički komesar.

Hrabar, samoprijegoran, marksistički izgrađen, dobar organizator, upućivan je na odgovorne dužnosti. Bio je rukovodilac politodjela 1. dalmatinske, potom rukovodilac politodjela 15. majevičke brigade, pa rukovodilac politodjela 17. istočnobosanske divizije. Za političkog komesara 38. divizije imenovan je 1944. godine.

Poslije završetka rata, 1945. godine upućen je na rad u OZN-u za Jugoslaviju. Dao je značajan doprinos uništenju neprijateljskih ostataka u našoj zemlji i suzbijanju neprijateljske djelatnosti.

U periodu izgradnje socijalizma obavljao je mnoge odgovorne dužnosti: načelnik Odjeljenja u OZN-i Jugoslavije, član Vlade Crne Gore, pomoćnik saveznog sekretara za inostrane poslove, sekretar Komiteta partijske organizacije DSIP, član Gradskog komiteta SK Beograda, ambasador SFRJ u Norveškoj, Japanu, Švedskoj. U Štokholmu je, 7. aprila 1971. godine, smrtno ranjen od grupe ustaških terorista, a osam dana kasnije podlegao je ranama.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941, i više domaćih i stranih odlikovanja. Rezervni je general-major JNA.

Narodnim herojem proglašen je 9. aprila 1971. godine.