Rođen je 1909. godine u selu Bišilovcu, kod Paraćina, Srbija. Osnovnu školu završio je u svom mjestu, a gimnaziju u Paraćinu, 1928. godine. Tu prilazi naprednom omladinskom pokretu i aktivno učestvuje u svim akcijama paraćinske školske i radničke omladine. Na Šumarskom fakultetu diplomira 1933. godine. Kao šumarski inženjer radi u Aleksincu, i usporedno vanredno studira prava. Na Pravnom fakultetu u Beogradu diplomira 1939. godine.

Član KPJ postaje 1938. godine. U Aleksincu, gdje je ubrzo po dolasku postao poznat i vrlo popularan, aktivno radi s omladinom i radnicima. Formira kružoke u koje okuplja učenike, intelektualce i radnike. Kružoci prerastaju postepeno u debatne marksističke grupe. U svom stanu Momčilo otvara Stolnoteniski klub. Tako je bio legaliziran njegov ilegalni rad i grupa koju je okupljao. Pošto je usporedno studirao i prava, i kao pravnik osniva u Aleksincu Studentski klub, koji okuplja sve studente iz grada i okoline, i koji je posebno bio aktivan u vrijeme velikih ljetnih odmora.

Momčilo je bio član njegove uprave. S još nekoliko istaknutih aleksinačkih komunista, osniva sportsko društvo "Napredak". Tu okuplja znatan broj radničke i đačke omladine, posebno napredne omladine učiteljske škole, Da bi legalizirao i proširio rad sportskog društva na cio aleksinački kraj, a posebno na seosku omladinu, 1936. stvara pri društvu i diletantsku dramsku grupu, koja prikazuje kazališne komade ne samo u Aleksincu, već i u selima ovog kraja.

Zbog aktivnosti bio je proganjan, hapšen, a izvjesno vrijeme i otpušten iz službe. Međutim, ubrzo, 1939, kao šumarski inženjer, ponovo je vraćen u službu i postavljen u Nišu. Ali, ni tu se nije dugo zadržao. Premješten je u Kuršumliju. Obilazi Goliju i Kopaonik i stalno je u vezi sa seljacima, kojima najprije govori o šumama i šumarstvu, o položaju seljaka, da bi završio osvrtom na danu političku situaciju, na ekonomske prilike u zemlji, i saopćio, svojim riječima, stavove i nazore ilegalne KPJ o borbi za slobodu, o pravu na zemlju i kruh. Zato je, svuda gdje je radio, uživao posebno poštovanje i ljubav, i kao stručnjak i kao čovjek, kod seljaka, koji su mu se obraćali za mišljenje i savjet.

U vrijeme priprema za ustanak 1941. godine, nalazio se u Beogradu. Po nalogu Partije, kao čovjek koji je uživao veliki ugled u Aleksincu i ćelom tom kraju, i kao član KPJ, odlazi odmah u Aleksinac da radi na pripremama i organiziranju ustanka. Jedan je od prvih organizatora Ozrenskog partizanskog odreda, koji je, pod komandom Dimitrija Dragovića, vrlo brzo oslobodio teritoriju aleksinačko sokobanjskog i ražanjskog sreza, izuzimajući sreska mjesta. Momčilo je ostao u odredu i djelovao u cijelom ovom kraju kao povjerenik Pokrajinskog komiteta KPJ i Srbiju za sresko partijsko rukovodstvo. Poznat je bio ne samo kao izuzetno vest i snalažljiv partijski rukovodilac, koji brzo i odlučno reagira i donosi odluke, već i kao vrlo hrabar borac i partizanski starješina. Čete pod njegovim rukovodstvom unosile su među okupatore i domaće izdajnike paniku i strah. Da bi ga se što prije i lakše domogle, jer je bio komandant Ozrenskog partizanskog odreda, kvislinške vlasti izdaju potjernice, ucjenjuju njegovu glavu. Neprijatelj se u ovim računicama nije prevario, Momčilo je bio izdat u selu Subotincu kod Aleksinca, i opkoljen sa još 11 drugova rukovodilaca i boraca Ozrenskog odreda, među kojima se našao i Drakče Milovanović. Tu je, u

neravnopravnoj i teškoj borbi, pao, 3. februara 1943. godine, kao komandant odreda. S njim je toga dana palo još 10 boraca.

Tijela ubijenih komunista izložena su u Aleksincu na javnom mjestu.

Narodnim herojem proglašen je 9. oktobra 1953. godine.