Rođen je 19. decembra 1913. u Zadru, Hrvatska, u svećeničkoj, patriotskoj porodici, koja se borila protiv talijanske okupacije i za vraćanje Zadra Jugoslaviji. Pošto je, nepravednim odlukama velikih sila, ovaj grad ustupljen Italiji, porodica Parenta se, septembra 1921 preselila u Knin, a poslije godinu dana u Sremske Karlovce, gdje je otac Miloš dobio službu. Tu je Nenad pošao u gimnaziju, koju je završio u Beogradu, gdje se 1927. opet preselila njegova porodica.

Na Medicinski fakultet se upisao 1932. godine. Tada počinje njegova organizirana revolucionarna aktivnost.

Godine 1934. primljen je u SKOJ, a četiri godine kasnije u KPJ. Bio je skroman, omiljen i poštovan od svojih drugova. Partiji i radu je pripadao svim srcem, odano i nesebično se boreći za njen program. Radio je na širenju utjecaja KPJ među studentima i nastavnicima Medicinskog fakulteta, na organiziranju i jačanju partijske i skojevske organizacije među mladim radnicima i zanatlijama. Učestvovao je živo na širenju ideja KPJ, istupajući na javnim skupovima koje je KPJ organizirala preko postojećih legalnih društava i organizacija, a s grupom mladih naprednih ljekara štampao je knjigu "Narodno zdravlje u Sovjetskom Savezu". Poslije završetka studija i odsluženja vojnog roka, zaposlio se 1940. u bolnici saobraćajnog osoblja na Dedinju. Gotovo u isto vrijeme izabran je za sekretara Rejonskog komiteta KPJ.

Poslije okupacije zemlje, Nenad i njegova porodica — roditelji i tri sestre — svojski izvršavaju zadatke oko priprema za oružanu borbu. Provodeći odluke Partije na području njegovog Rejonskog komiteta, Nenad je organizirao bijeg i pri hvatanje nekoliko stotina zarobljenih vojnika iz privremenih Njemačkih logora. Prikupljeno je dosta oružja, sanitetskog materijala, municije, materijalnih i novčanih sredstava. Uporno radi na jačanju i širenju partijske i skojevske organizacije među radnicima, zanatlijama i zdravstvenim radnicima. Organizator je i predavač na partijskim i sanitetskim kursovima. Za osiguranje neprekidnog rada partijskim rukovodstvima i za pri hvatan je ilegalaca, organizirao je mrežu ilegalnih stanova. Stan njegove porodice, u Sazonovoj br. 70, i njegov stan u ulici Jovana Rajića br. 2, bili su mjesta u kojima su se održavali sastanci i radni dogovori najistaknutijih rukovodilaca KPJ, preuzimale i predavale važne poruke za NOB. Tu su dolazili i ilegalno radili istaknuti revolucionari i rukovodioci NOB: Petar Stambolić, Spasenija Babović, Milentije Popović i drugi. Svega devedesetak dana poslije ulaska Njemačkih okupatora u Beograd, po zadatku rukovodstva KP, Nenad je organizirao paljenje policijske arhive u Upravi grada Beograda.

Počinjanjem ustanka, na području rajona neumorno radi na organiziranju udarnih grupa koje izvode sabotaže, diverzije i oružane akcije. Neposredno učestvuje u organiziranju spašavanja Aleksandra Rankovića iz zatvorske bolnice u Vidinskoj ulici. Pored organiziranja borbenih akcija na području svoga rajona, Nenad je partijskim vezama prebacio iz grada nekoliko stotina partizana u obližnje partizanske odrede.

Plodnu revolucionarnu aktivnost istaknutog partijskog radnika prekinulo je hapšenje — 19. septembra 1941. godine, na prostoru ciglane Šičanskog, kada je dolazio na zakazani sastanak — zaskočilo ga je iznenada šest zloglasnih agenata Specijalne policije, savladalo i otjeralo u

sjedište Specijalne policije. U prkos direktnom terećenju i mučenju, Parenta se hrabro držao i ostao veran zakletvi Partiji i narodu. Poslije nekoliko dana, krajem septembra ili početkom oktobra, izdajnici srpskog naroda odveli su i, na neutvrđenom, jednom od brojnih gubilišta oko Beograda, strijeljali Parentu.

Nenadova smrt je bila težak udarac za roditelje i njegove tri sestre, ali ih nije zaustavila da idu putem omiljenog i plemenitog sina, brata i supruga, putem Partije. Na izvršavanju partijskih zadataka, njegova sestra Gordana, Član KPJ, provaljena je i uhapšena 10. maja 1943. godine. Agenti Specijalne policije su je na najzvjerskiji način mučili, ali ona nije izdala nijednu partijsku vezu i nijednog druga. Narednog jutra je podlegla mukama. Najstarija sestra, Olga, uhapšena je 5. jula 1943, i na Banjici streljana 28. kolovoza 1944. Njihova majka je bila aktivan učesnik NOP-a i sa svojom djecom dijelila dobro i zlo, ustrajavajući na putu borbe. Njegov rodni grad na obalama Jadrana, NOB-om vraćen matici zemlji, dao je šetalištu pred rodnom kućom ime ovog istaknutog komunista i revolucionara.

Narodnim herojem proglašen je 27. novembra 1953. godine.