Rođen je 9. januara 1914. u Perlezu, Zrenjanin, Vojvodina. Student medicine. U Novom Sadu završio je Jevrejsku osnovnu školu, a zatim i državnu mušku gimnaziju.

Za samo sedam godina partijske djelatnosti uzdigao se od mladog komunista do člana CK KPJ, postao istaknut organizator radničkog pokreta, SKOJ-a i Partije i NOB u Jugoslaviji.

S revolucionarnim radničkim pokretom povezao se još kao đak viših razreda gimnazije. Septembra 1931. upisao se na Medicinski fakultet u Beogradu. Kao student medicine, isticao se revolucionarnom aktivnošću među omladinom u Beogradu, naročito među studentima.

Član SKOJ-a postao je u jesen 1932. Sekretar je organizacije SKOJ-a na Medicinskom fakultetu, i već tada jedan od istaknutih rukovodilaca studentske omladine Beogradskog univerziteta. Član je Univerzitetskog veća studenata Beogradskog univerziteta, član uprave Udruženja jugoslovenskih medicinara, pokretač i organizator stvaranja općih studentskih udruženja, a u decembru 1933. učestvuje u organiziranju akcije studenata u Beogradu protiv suđenja Georgi Dimitrovu i drugim komunistima u Njemačkoj. Te godine primljen je u KPJ.

Njegova politička djelatnost među mladima u Beogradu širila se. Početkom 1934, pokrenuo je i uređivao list "Medicinar", u februaru je član MK SKOJ-a za Beograd, a u martu član jezgra PK SKOJ-a za Srbiju, koje je formirao Blagoje Parović. Po uputama Parovića, Pap je organizirao štampanje i bio glavni urednik "Mladog komunista", organa PK SKOJ-a za Srbiju. Njegova politička djelatnost među studentima i mladim radnicima Beograda nije ostala nepoznata policiji, koja je tragala za njim, hapsila ga i progonila iz Beograda.

U provali partijske i skojevske organizacije u Beogradu, 9. jula 1934, uhapšen je i od Suda za zaštitu države 20. decembra 1934. osuđen na 3 godine robije, koju je izdržao u Sremskoj Mitrovici. U zatvoru je izdržao strahovitu torturu, ali nije odao ni svoje drugove ni štampariju "Komunista", za kojom je uporno tragala beogradska policija.

Na robiji je bio jedan od najodlučnijih boraca za poboljšanje uvjeta života političkih zatvorenika. Tu je proučavao marksizam-lenjinizam, i u tome pomagao drugim zatvorenicima.

Poslije izlaska s robije, 9. jula 1937, nastavlja revolucionarnu djelatnost u Vojvodini. U Bačkoj i Banatu je sa Žarkom Zrenjaninom radio na stvaranju i jačanju partijskih organizacija, a u Beogradu okuplja i politički djeluje među vojvođanskim studentima kao član Pokrajinskog odbora naprednih studenata iz Vojvodine. Tada je postao član CK SKOJ-a. Od 1938. godine Centralni odbor Ujedinjene studentske omladine djelovao je po njegovim instrukcijama. Pap tada piše tekstove "Problemi omladine" i "Front mlade generacije", koji su umnoženi i rasturani u Beogradu i cijeloj zemlji, i preko "Seljačkog kola" širi ideje KPJ.

Kada je, 19. juna 1938. godine, policija raspisala za njim potjernicu zbog "komunističke propagande", prelazi u ilegalnost, lako mu nije suđeno, Sud za zaštitu države osudio ga je, 17.

novembra 1938, u odsustvu, na 15 godina robije. U ljeto i jesen 1938. skrivao se i aktivno politički djelovao, pišući razne tekstove u nizu radničkih listova Srbije i Vojvodine, dok po direktivi CK KPJ nije, krajem novembra, prebačen u Zagreb.

U strogoj ilegalnosti radio je u Centralnoj partijskoj tehnici u Zagrebu. Iskustvo iz ranijeg rada i znanje stečeno na robiji sada je primjenjivao na ovom vrlo odgovornom zadatku. Ilegalni partijski materijal, partijska štampa i literatura u velikim količinama i sigurnim kanalima rasturana je po čitavoj zemlji.

Na V zemaljskoj konferenciji KPJ, oktobra 1940. u Zagrebu, izabran je za člana CK KPJ. Pred rat je radio u Zagrebu kao instruktor CK KPJ u zagrebačkoj partijskoj organizaciji, i rukovodio Centralnom partijskom tehnikom. U ljeto 1940. bio je jedan od predavača na partijskom kursu u Makarskoj, a zatim i na višem partijskom kursu u Zagrebu.

Poslije okupacije zemlje, radio je na jačanju partijske organizacije i formiranju udarnih grupa u Zagrebu. Sa zagrebačkim komunistima organizirao je prikupljanje oružja i sanitetskog materijala, organizirao sabotaže i diverzije i ubojstvo zloglasnog policijskog agenta Tiljka, početkom jula 1941. godine.

Po direktivi CK KPJ i CK KP Hrvatske, početkom augusta 1941, u svojstvu delegata CK, odlazi u Dalmaciju da pomogne PK KPJ za Dalmaciju u organiziranju partizanskih odreda i oružane borbe.

Poslije obavljenog zadatka u Splitu i Šibeniku, Pap je otišao na područje Zatona i Vodica, gdje je bilo izvjesnih kolebanja među nekim starijim komunistima. Lomeći njihov otpor Pap je, poslije formiranja odreda, otišao u Bukovicu, da tamo pripremi i osigura prihvat boraca iz Zatona i Vodica. Na put je krenuo 14. augusta uvečer. Međutim, tokom noći je sa svojim vodičem zalutao, pa je, u zoru 15. augusta, na prepad uhvaćen kad se umivao na vrelu kod sela Vačana. Talijani su zarobljenike sproveli u Skradin, gdje su ih poslije ispitivanja i mučenja, istog dana strijeljali, mada nisu znali da su strijeljali Pavla Papa, jer su kod njega našli isprave na ime Vjekoslava Magdalinića, a on im ništa nije priznao, pa čak ni svoje ime.

Pred samo strijeljanje, Pavle Pap je, stisnute pesnice, rekao: "Idite svome Musoliniju, i recite mu kak umiru komunisti. Živela sloboda!" Fašistički plotun ugasio je mladi život i prekinuo veoma bogat i plodan revolucionarni rad.

Na V kongresu KPJ, jula 1948. godine, generalni sekretar Josip Broz Tito rekao je o Pavlu Papu: "... neumorni organizator partizanskih odreda, poginuo je u Dalmaciji herojskom smrću, u vrijeme kada je poveo u borbu partizanske odrede".

Narodnim herojem proglašen je 5. jula 1945. godine.