Rođen je 27. oktobra 1908. u Mostu na Soči blizu Tolmina, Slovenija, partijski radnik.

Oskar Kovačič je porijeklom iz Slovenačkog primorja. Kao mnoge svjesne slovenačke porodice, i porodica Kovačič je zbog fašističkog nasilja napustila svoj dom i prebjegla u Ljubljanu. Tu je Oskar završio realku, a zatim na Ljubljanskom univerzitetu studirao geodeziju. Pošto je bio učen u naprednom duhu, on se odmah poslije upisa na Univerzitet uključio u napredni studentski pokret. Naročito je aktivno djelovao u ljevičarskom akademskom klubu "Triglav", i tako je, početkom 1931, primljen u Komunističku partiju.

Već nekoliko mjeseci poslije prijema u Partiju, Oskar je pomogao Borisu Kidriču u povezivanju komunista koji su, zbog neprestanih hapšenja, ostajali bez veze, prilikom primanja novih članova i u obnavljanju partijskih organizacija u slovenačkim industrijskim centrima, prije svega u Ljubljani.

U godinama 1931—1934, Oskar je vodio i ilegalnu tehniku Pokrajinskog komiteta KPJ za Sloveniju. Zbog svoga djelovanja, otpušten je 1934. iz službe. Pred kraj iste godine pao je u ruke policije. Osuđen je na osamnaest mjeseci zatvora, i kaznu je izdržao u zatvoru u Sremskoj Mitrovici.

Godina 1936, kad se Oskar vratio iz zatvora, bila je godina masovnih štrajkova u Sloveniji. Oskar je mnogo radio na pripremanju štrajkova. Najviše je radio u Slovenačkom radničko-seljačkom pokretu, preko kojeg je Partija povezivala akcije radnika i seljaka. U radničko-seljačkom pokretu, koji je predstavljao začetke Narodnog fronta u Sloveniji, Oskar Kovačič je učvrstio partijska jezgra.

Prvih mjeseci 1937, Oskar Kovačič se sav posvetio pripremama za Osnivački kongres KP Slovenije, koji je održan 17. i 18. aprila 1937, na Čebinama. Zbog velikih zasluga za razvoj Partije u prethodnim godinama, i zbog izvanrednih ljudskih kvaliteta, Oskar Kovačič je na osnivačkom kongresu izabran za člana CK KP Slovenije. Od tada se posvetio borbi protiv fašizma koji je nadirao, naročito poslije marta 1938, kad je Hitler zaposjeo Austriju i kad je fašizam prodro do slovenačkih granica. Naravno, njegov rad nije mogao ostati nezapažen, i s vremena na vrijeme ga je policija zatvarala. Sedmog februara 1940. je opet bio uhapšen, i zajedno s još 23 slovenačka komunista odveden u logor u Bileću.

Poslije povratka iz internacije, postao je član vojne komisije CK KPS, koja je organizirala partijska jezgra među mobiliziranim vojnicima, kao i među podoficirima i oficirima jugoslovenske vojske.

Od prvih dana okupacije Oskar se sav posvetio ustanku. Postao je član Glavne komande slovenačkih partizanskih četa, koja je formirana 22. juna 1941. Pošto je Osvobodilna fronta stavila sebi u zadatak da pripremi ustanak na cijeloj teritoriji na kojoj žive Slovenci, CK KPS je Oskar Kovačiča, 10. augusta 1941, poslao u Trst. Njegovi zadaci su bili: organiziranje OF i poticanje naroda na otpor na cijeloj tršćanskoj teritoriji i u Istri, uspostavljanje veze s

tamošnjim komunistima i organiziranje pokrajinskog komiteta KPS za Slovenačko primorje i Istru. Te zadatke je Oskar potpuno izvršio. Do 10. decembra 1941, kad ga je policija uhapsila, on je od slovenačkih komunista, koji su tada bili članovi KP Italije, formirao partijske organizacije i Pokrajinski komitet KPS, čiji je sekretar postao; osnovao odbore OF u Trstu i njegovoj okolini, u radničkom centru Monfalkone, na Krasu i u Vipavskoj, i uspostavio, također, partijsku tehniku. Tako su partijski radnici koje je CK KPS, decembra 1941. i zatim opet u januaru 1942, iz Ljubljane poslao u Trst, uspješno gradili na čvrstim temeljima koje je postavio Oskar Kovačič.

Oskar je bio najprije zatvoren u Trstu, pa je zatim u rimskom zatvoru čekao proces, koji je održan tek septembra 1942. Oskara i njegovog brata Leva, koji je poslije Oskarovog hapšenja poslat na rad u Trst, Specijalni sud je osudio na 30 godina zatvora. Poslije presude, Oskar je prebačen u Castelfrang. U teškim zatvorskim uvjetima Oskar, koji je poslije svih napora bio već znatno iscrpen, dobio je tuberkulozu. Talijani su ga poslali u našlo bolji zatvor na otoku Elbi, ali Oskarovo zdravstveno stanje se stalno pogoršavalo.

U jesen 1943, ljubljansko partijsko rukovodstvo je poslalo u Italiju svog delegata, koja je kao predstavnik Crvenog križa, spašavala iz zatvora prije svega bolesne zatvorenike. Tako se Oskar Kovačič, decembra 1943, vratio u Ljubljanu i nastavio liječenje uz domaću njegu. Međutim, čak i smrtno bolestan, Oskar se činio domobranima opasnim. Poslije kratkog vremena, oni su ga iz bolesničke postelje odvukli u zatvor. Na zahtjev zatvorskog ljekara, Oskara Kovačiča su odveli u bolnicu, gdje je umro 31. januara 1944, do posljednjeg daha pod stražom domobranske policije.

Narodnim herojem proglašen je 20. decembra 1951.