Rođen 6. maja 1916. godine u Grahovu, Nikšić, Crna Gora. Bio je najmlađe, po redu jedanaesto, dijete u porodici Petra Kovačevića. Osnovnu Školu završio je u Grahovu, dva razreda gimnazije u Trebinju. Tek posle dvije godine, zbog teških materijalnih prilika porodice, školovanje je nastavio u Kotoru, pa u Beogradu, gdje mu se preselila porodica. Posle završetka četvrtog razreda Druge muške beogradske gimnazije, upisao se u srednjo-tehničku školu, koju je završio 1936. godine.

Tokom školovanja uključuje se u napredni srednjoškolski omladinski pokret, učestvuje u akcijama napredne omladine Beograda. Godine 1935. postaje predsjednik Udruženja srednjo-tehničara. Također, radi u upravi svog radničkog kluba. Mirko voli sport, zajedno s bratom Čileom igra nogomet u sportskom društvu "Radnički". Posle završetka škole, 1936. godine, odlazi u Prag i počinje da studira tehniku. Završio je samo jedan semestar, jer je početkom 1937. godine, na poziv KPJ, s grupom jugoslovenskih studenata u Pragu, otišao u Španiju. Postaje borac Internacionalnih brigada Španske republikanske vojske. Već u februaru i martu 1937. godine, kao borac bataljona "Dimitrov", učestvuje u bitkama kod Marame, Gvadalahare, Madrida i Brunete. Aprila 1937. godine upućen je u oficirsku školu u Posarubiu, a zatim u Albesete (sedište Interbrigada). Ovdje je raspoređen u protutenkovsku bateriju "Petko Miletić", u kojoj je bio zamjenik komandira od jula do decembra 1937. godine. Imao je čin potporučnika. S baterijom učestvuje u bitkama kod Viljafranka del Kastiljo, na Aragonskom frontu. Septembra te godine, na čelu je grupe u Almanasiju, raspoređene za poljsku artiljeriju. Decembra 1937. godine postaje komandir protutenkovske baterije "Stjepan Radić", s kojom učestvuje u borbama kod Teruela. Posle izdvajanja iz 129. internacionalne brigade, oktobra 1938. godine, komandir je 2. voda 1. čete jugoslovenskog bataljona u blizini Valensije. Pred kraj rata u Španiji proizveden je u čin kapetana španske republikanske vojske. U svojoj 21. godine (1937. godine), u Španiji, postaje član KPJ. Odlikovao se velikom hrabrošću i umješnošću kao komandir. Posle povlačenja iz Španije, zajedno s mnogim interbrigadistima, interniran je u logor u Francuskoj. Od februara 1939. do aprila 1941. godine bio je u logorima u Sen Seprijenu i Girsu. Aktivno je učestvovao u svim kulturnim, sportskim i političkim akcijama interbrigadista.

Slično većini Jugoslovena — "Španaca", uspeo je da se izvuče iz logora i da se prebaci u domovinu, u Zagreb. Ustaničkih dana upućen je u Split, na dužnost komandanta partizanskih odreda Dalmacije. Zajedno s političkim komesarom Pavlom Papom, članom CK KPJ, i drugovima iz Pokrajinskog komiteta za Dalmaciju, pristupa mobilizaciji boraca u prve partizanske odrede u Dalmaciji. Upravo na početku ustanka i organiziranja izlaska prvih grupa boraca iz Splita, na čijem se čelu nalazi Mirko, došlo je do sukoba s domobranima i Talijanima kod Sinja, 13. augusta 1941. godine. Nepoštena borba trajala je od jutra do sutona. Opkoljeni partizani, sve do Mirkove pogibije, uspješno su uzmicali. Ali, posle njegove pogibije, samo nekolicini boraca uspelo je da se probiju iz obruča. Tako je poginuo Mirko Kovačević, jedan od sedmorice poznate braće Kovačevića iz Grahova. On i njegova dva brata, Vojo i Čile, postali su narodni heroji.

Narodnim herojem proglašen je 21. decembra 1951. godine.