Rođen je 25. srpnja 1915. godine u Vilsnici, Dečin, ČSR. Franjin otac Matija bio je radnik koji je, u potrazi za poslom, stigao u Sisak. U tom gradu Franjo je završio osnovnu školu, 1926. godine, a gimnaziju 1934. Poslije toga, upisao se u Zagrebu na Poljoprivredno-Šumarski fakultet, i završio ga 1940. godine.

U vrijeme studija, putujući vlakom svakog dana iz Siska u Zagreb, uključio se u napredni studentski pokret i sudjelovao u mnogim akcijama sisačkih studenata. U Sisku je 1935. godine primljen u SKOJ, a nedugo zatim postao je i član KPJ. Bio je odgovoran za rad sa studentskom omladinom u Sisku, od 1935. do 1940.

godine. Kao predsjednik Udruženja sisačkih akademičara, bio je i hapšen kad je tom udruženju bio zabranjen rad.

Rukovodio je i partijskim radom u novoformiranom Sisačkom akademskom klubu "Ante Radić", u kojem se okupljala ljevičarski orijentirana omladina. Tada je bio i sekretar ćelije među studentskom sisačkom omladinom.

Poslije okupacije zemlje, i prije početka ustanka, bio je Član Vojnog komiteta u Sisku koji je pripremao oružani otpor.

U lipnju 1941. godine, na dan napada Nijemaca na Sovjetski Savez, uhapšen je i proveo je u zatvoru dvadesetak dana. Pustili su ga, ali je i za njega boravak u gradu postao suviše opasan, jer je bio poznat kao komunist, pa se prebacio, 20. srpnja 1941. godine, u Sisački partizanski odred. Na početku, bio je u Odredu borac. Ubrzo je postao desetar, istakavši se u akcijama Odreda. Kako se širio i rasplamsavao ustanak i stvarali novi partizanski odredi, tako je i Knebl imao sve važnije i odgovornije funkcije. Najprije je to bilo na samom tlu Banije, a zatim u Moslavini, Slavoniji i u Žumberku, i u drugim područjima Hrvatske. Tako je bio zamjenik i komesar čete u Banijskom partizanskom odredu, politički komesar Moslavačkog partizanskog odreda, zamjenik političkog komesara 17. udarne brigade i sekretar partijskog divizijskog komiteta 12. divizije, zamjenik političkog komesara 16. omladinske brigade, vršilac dužnosti komesara 12. divizije, komesar Žumberačko-posavskog sektora i politički komesar 34. udarne divizije, Istovremeno s ovim vojnim dužnostima, bio je i sekretar Kotarskog komiteta za Dvor, i zatim Kotarskog komiteta za Sisak, i član OK KPH za Baniju, kasnije i član Biroa OK KPH za Čazmu.

Vršeći sve te dužnosti, isticao se velikom hrabrošću, vještinom u rukovođenju, samoprijegorom i neumornošću.

Zajedno s drugim borcima iz jedinica u kojima se nalazio, prošao je mnoge bitke, žestoke okršaje s neprijateljem; zahvaljujući njegovoj hrabrosti i umješnosti u komandiranju, te su jedinice odnijele, često i nad jačim neprijateljem, mnoge velike pobjede.

Poslije oslobođenja zemlje i pobjede revolucije, ostao je u Jugoslavenskoj narodnoj armiji, vršeći odgovorne dužnosti. Bio je politički komesar VIII armije u Skoplju, član Opunomoćstva CK KPJ za JNA, načelnik u Glavnoj političkoj upravi JNA, vojni ataše FNRJ u SAD, komandant 6. ličke proleterske divizije. Godine 1959, kao general-major, koji je čin

dobio još 1950, napušta JNA i postaje sekretar za šumarstvo Izvršnog vijeća Sabora SRH. Osim toga, bio je član CK KPH u tri saziva, ambasador SFRJ u Indoneziji, savezni narodni poslanik u dva saziva, i član Izvršnog odbora Glavnog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda Hrvatske.

Narodnim herojem proglašen je 23. srpnja 1952. godine.