Rođen je 2. septembra 1919. godine u Gaeti, Italija, u činovničkoj porodici.

Odrastao je u Cetinju gdje je završio osnovnu školu i 5 razreda gimnazije. U šestom razredu gimnazije bio je isključen iz škole zbog učešća u štrajku gimnazijalaca, čiji je jedan od organizatora. Pošto je isključen bez prava na redovno školovanje u srednjim školama, morao je privatno da se priprema. Šesti, sedmi i osmi razred gimnazije i maturu položio je u kotorskoj gimnaziji.

Veoma mlad uključuje se u napredni pokret. Kao petnaestogodišnji dječak primljen je u SKOJ (1934. godine), a dvije godine kasnije (1936) u KPJ.

Posle maturiranja, upisuje se na Medicinski fakultet Beogradskog univerziteta, gdje je do 1941. godine završio četiri semestra. U vrijeme dvogodišnjeg studiranja bio je vrlo aktivan u redovima komunističke i napredne studentske omladine, što mu je, kao i rad na Cetinju, donio ugled i popularnost. Druge godine studija postaje sekretar partijske organizacije Medicinskog fakulteta, a nešto kasnije sekretar partijskog komiteta Beogradskog univerziteta. Učestvovao je u mnogim akcijama i demonstracijama koje je organizirala KPJ. Posebno je zapažen u četrnaesto-decembarskim demonstracijama 1940. godine, i dvadesetsedmo-martovskim 1941. godine.

Zbog svog revolucionarnog rada nekoliko puta je zatvaran.

Aprila 1941. godine, posle kapitulacije stare Jugoslavije, po zadatku Partije, Upućen je. U Crnu Goru gdje jula 1941. godine postaje član Okružnog komiteta KPJ za Cetinje.

Kao član Okružnog komiteta, aktivno radi na organizaciji prikupljanja oružja, formiranju gerilskih grupa, jačanju organizacije KPJ i općim pripremama za narodni ustanak.

Trinaestog jula 1941. godine, sa grupom članova KPJ i simpatizera, s puškom u ruci našao se u Konadžijskom gerilskom odredu (koji je kasnije ušao u sastav Lovćenskog partizanskog odreda), na četvrtom kilometru puta Cetinje — Budva. Već 17. jula odred je vodio borbu s neprijateljskim tenkovima. Kao jedan od organizatora ustanka u cetinjskom kraju, i član Okružnog komiteta KPJ, imao je vidnog uspjeha u dizanju i razvoju narodnog ustanka, kao i u njegovom ponovnom oživljavanju krajem leta i u jesen 1941. godine.

Kao član Okružnog komiteta, novembra 1941. godine izabran je za političkog komesara Lovćenskog bataljona, koji je polazio u Sandžak. S ovom jedinicom učestvovao je u pljevaljskoj bici. Dvadeset prvog decembra 1941. godine postavljen je za političkog komesara 1. crnogorskog (lovćenskog) bataljona 1. proleterske brigade. Sve do oktobra 1942. godine u ovoj poznatoj jedinici jedan je od najpoznatijih boraca i starješina. Kao politički komesar bataljona, u Igmanskom maršu najprije je pomagao u nošenju bataljonskog oružja, a onda je na leđima nosio svoje iznemogle i promrzle drugove. Februara 1942. godine, na čelu bataljona, zajedno s Perom Ćetkovićem, zagazio je u hladnu i brzu Neretvu. Naročito se istakao u borbama s četnicima na sektoru Mojkovca i Kolašina. Ostali su poznati primjeri

njegovog požrtvovanja i čvrstine. U borbi na Durmitoru, 3. juna 1942. godine, među prvima je upao među nekoliko stotina četnika, što je izazvalo paniku u njihovim redovima i bataljona omogućilo da bez gubitaka izvrši zadatak.

Za ovaj podvig pohvaljen je od Vrhovnog komandanta. Među bombašima je u borbama za Konjic, Livno... Oktobra 1942. godine, postavljen je za zamjenika komesara 2. dalmatinske udarne brigade; godinu kasnije postao je komesar 3. udarne divizije, a krajem 1944. godine komesar XII korpusa NOVJ. U cijelom ovom periodu bilo je postalo obično vidjeti ga u streljačkom stroju, ili čak među bombašima. Neretva, Sutjeska, borbe za oslobođenje i obranu teritorije Crne Gore 1943/44, borbe u završnim operacijama za oslobođenje Crne Gore, poduhvati su u kojima je, tko zna koji put, pokazao izuzetnu čvrstinu, sposobnost i hrabrost.

Posle rata obavljao je visoke dužnosti u resoru ministarstva unutrašnjih i inostranih poslova. Bio je ministar unutrašnjih poslova Crne Gore, pomoćnik ministra unutrašnjih poslova SFRJ, ambasador SFRJ u Mađarskoj i Švedskoj...

Bio je delegat na V, VI, VII i VIII kongresu SKJ.

Sada je član Savjeta Federacije.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više odlikovanja. Rezervni je general-major JNA.

Narodnim herojem proglašen je 10. jula 1950. godine.