Rođen je 1921. godine u selu Toplici, Prilep, Makedonija, u vrlo siromašnoj porodici.

Još dok je bio sasvim mali, roditelji su mu se preselili u Prilep. Otac mu se najprije bavio poljoprivredom, a zatim je otvorio han. Njegova braća, sestra i majka gajili su duvan, Kad je završio osnovnu školu, počeo je da uči opančarski zanat. Poslije velike ekonomske krize, opančarski zanat je bio potisnut od industrije. Tada je Ilija izvjesno vrijeme radio sa svojim ocem, a 1937. godine odlazi u Kraljevo, pa u Kragujevac i Aranđelovac. Svuda je radio kao pekar. Kad se vraćao u Prilep, prenosio je iskustva iz štrajkačkog pokreta u kome je aktivno učestvovao. Iako u Prilepu boravi samo povremeno, 1937.

godine uspijeva da organizira štrajk opančarskih kalfa u gradu. U Kraljevu i Kragujevcu istakao se u demonstracijama i čuvanju ilegalaca u pekarama gdje je radio. Kad je došao u Aranđelovac, za njegove podvige se već znalo, i sa simpatijama se gledalo na njega. Zbog toga je 1939. godine primljen u SKOJ. Godine 1940. opet se vratio svom opanćarskom zanatu u Prilepu. Tada se u organiziranom političkom pokretu javio kao iskusan revolucionar. Na velikoj Ilindenskoj demonstraciji u Prilepu, 1940. godine, imao je znatnu ulogu, zbog čega je uhapšen. Poslije 15 dana pušten je iz istražnog zatvora. Tada je postao i član KPJ. Uvijek je s uspjehom izvršavao opasne zadatke koje mu je postavljala Partija.

Odmah poslije okupacije, angažirao se u prikupljanju oružja. U njegovoj kući nalazilo se s k rov ište za oružje i vojni i sanitetski materijal. U ljeto 1941. godine bugarski okupatori su mu uputili poziv za vojsku. On je izjavio sekretaru partijske ćelije da ne želi da služi okupatorima. Dogovorili su se da Ilija bude skriven, i da ga sekretar obavijesti čim bude formirana prva partizanska grupa u prilepskom kraju. Već 13. septembra 1941. godine, on je bio uključen u prvu partizansku četu koja je bila formirana na Selačkoj planini, kod Prilepa. Drugovi iz čete su bili zadovoljni njegovim poznavanjem rukovanja oružjem. Više puta se javljao kao dobrovoljac za izvršavanje raznih zadataka. Naročitu hrabrost pokazuje prilikom zarobljavanja bugarskih policajaca u vrijeme naroda na selo Carević, 7. novembra 1941. godine.

Početkom 1942. godine otišao je na ilegalni partijski rad u Prespu, na teritoriju Makedonije okupirane od Talijana. U1. odredu "Dame Gruev" u Prespi, koji je formiran 6. jula 1942. godine, postao je jedan od najhrabrijih partizana. Kasnije je komandant bataljona. U 1. Makedonsko-kosovskoj brigadi 1943. godine postaje zamjenik komandanta bataljona. U međuvremenu, bio je jedan od glavnih kurira Glavnog štaba za Makedoniju i CK KPM. U jesen 1943. godine i u proljeće 1944. godine Ilija se ističe u borbama za od bran u slobodne teritorije u Debarci kod Belice, na Botunu, i u Egejskoj Makedoniji na Fuštaniu, Tušinu i Bigli. Drugog kolovoza 1944. godine postavljen je za zamjenika komandanta 5. prilepske brigade, Na ovoj dužnosti bio je i u posljednjoj borbi kod sela Zdunja, 28. kolovoza 1944. godine. On se s protutenkovskom puškom bio približio bugarskom bunkeru, i iz neposredne blizine ga razorio. Ali je tada i sam smrtno pogođen.

Narodnim herojem proglašen je 2. kolovoza 1952. godine.