Rođen je 1911. godine u Strumici, Makedonija, u siromašnoj porodici.

Posle osnovnog obrazovanja, završio je dva razreda gimnazije, a zatim otišao u Beograd, da uči krojački zanat. Tamo stiče klasnu političku svest i stupa u revolucionarni pokret. Od tada se njegova ličnost stalno politički izgrađuje.

Zbog aktivnosti, stiče povjerenje i postaje sindikalni funkcioner. Naročito je bio dobar organizator štrajkova i izleta. Uživao je veliki ugled među makedonskim pečalbarima u Beogradu. Njegova djelatnost nije ostala nepoznata policiji. Uhapšen je kao opasan antidržavni buntovnik. U beogradskoj Glavnjači je mučen i odvraćan od revolucionarne djelatnosti. Posle šest mjeseci, pušten je iz zatvora i, vezanih ruku, u pratnji žandara, protjeran u rodnu Strumicu.

U Strumici se odmah angažira u organiziranju radničke klase u URS-ove sindikate. Pošto je naišao na dobar odziv, naročito među krojačkim radnicima, organizirao je štrajk koji sam predvodi i dovodi do uspješnog završetka. Policija ga opet progoni, i on odlazi u Beograd. Ovoga puta on, kao član KPJ (1938), s velikim štrajkačkim i sindikalnim iskustvom, ulazi u Štrajkački odbor u Beogradu. U jednoj štrajkačkoj demonstraciji opet je uhvaćen i odveden na mučenje u Glavnjaču. Kad je izašao iz zatvora, postao je član rejonskog komiteta KPJ u Beogradu.

Svojom revolucionarnom djelatnošću afirmirao se kao istaknuti komunistički borac, zbog čega je 1941. godine postao član Pokrajinskog komiteta KPJ za Makedoniju. U tom svojstvu upućen je za instruktora u istočnu Makedoniju. Bio je organizator prvih suprotstavljanja bugarskoj okupatorskoj vlasti u Strumci, 1941. godine. Također je aktivno sudjelovao u pripremama za formiranje partijskih organizacija u Radovišu, Berovu i Valandovu. Bugarska policija je otkrila njegovu djelatnost. Kao ilegalac, najviše se kretao u Štipu i okolini. Stvorio je partizansku bazu u selu Dolani, u svojstvu člana Oblasnog komiteta KPJ. U jednoj provali, policija je otkrila bazu i izvršila napad. Tada je s Blagojem bio i Slavčo Stojmenski, koji je u sukobu s policijom poginuo, dok je on, ranjen, uspeo da pobjegne. U veoma teškim uslovima nastavio je revolucionarnu djelatnost. Bugarski vojni sud osudio ga je na smrt u odsustvu. Izdate su potjernice za njim.

U junu 1944. godine policija je otkrila njegovo skrovište. Nastala je neravnopravna borba po ulicama grada, u kojoj je Blagoja junački poginuo.

Narodnim herojem je proglašen 11. oktobra 1951. godine.