Rođen je 14. srpnja 1904. godine u Sisku, Hrvatska, u brojnoj i veoma siromašnoj porodici, Cijela porodica učestvovala je u radničkom pokretu, a od 1941. i u NOB-i.

Otac i dva brata su mu strijeljani, a majka i sestra bile su u logoru Jasenovac. Već poslije završenog trećeg razreda osnovne škole, u vrijeme školskog raspusta, Capo radi na ciglani kako bi zaradio dopunske prihode za siromašnu porodicu. Poslije završene osnovne škole, zaposlio se izvjesno vrijeme na željezničkoj stanici u Sisku. Krajem prvog svjetskog rata i u prvim godinama Jugoslavije uči strojobravarski zanat u Tvornici tkanina u Sisku, i kao učenik učestvuje u nekoliko štrajkova. Poslije naučenog zanata, zapošljava se u Željezničkoj radionici u Sisku, gdje radi kao bravar, a izvjesno vrijeme i kao ložač na lokomotivi. U sindikat Saveza željezničarskih radnika stupio je 1924. godine. Djelovao je veoma aktivno u Nezavisnim radničkim sindikatima, u tadašnjim teškim uslovima rada po radničke organizacije i zabrane javnog djelovanja KPJ, a

1931. godine primljen je u KPJ. Dvije godine kasnije postaje sekretar partijske ćelije u Željezničkoj radionici i član OK KPH za Sisak i Baniju, a od 1935. vrši i funkciju sekretara istog komiteta. Zbog partijskog rada hapšen je nekoliko puta, ali uvijek poslije izlaska iz zatvora još intenzivnije nastavlja partijski rad. Godine 1937. učestvovao je na partijskom savjetovanju pod Plješivicom, kod Samobora, i na partijskom savjetovanju kod Šmarne gore, u Sloveniji. Godine 1939, na 1. partijskoj konferenciji KP Hrvatske, Janić je kao istaknuti aktivist i partijski radnik izabran za člana CK KPH, a učestvuje i na historijskoj V zemaljskoj konferenciji KPJ, na kojoj je izabran za člana CK KPJ.

U narodnooslobodilačku borbu Vlado Janić je stupio 22. lipnja 1941. godine, istog dana kada je Njemačka napala Sovjetski Savez. Pod njegovim rukovodstvom i rukovodstvom organizacionog sekretara OK KPH Sisak Marijana Cvetkovića, organiziran je prvi partizanski odred u Hrvatskoj, koji odmah stupa u borbu s okupatorom i domaćim izdajnicima. Dolazi do više diverzantskih akcija na željezničkoj pruzi prema Zagrebu, nedaleko od Lekenika, do eksplozije pod vojnom kompozicijom nedaleko od željezničke stanice Sisak, oštećenja mosta kod Blinskog Kuta, a u drugoj polovini srpnja i do većih okršaja s neprijateljem. Poslije toga, sisački partizani kreću prema Baniji, gdje su, krajem rujna, Sisački odred i nekoliko banijskih formirali jedinstveni Banijski partizanski odred, koji je potvrdio bratstvo i borbeno jedinstvo Hrvata i Srba u borbi protiv zajedničkog neprijatelja. Prvi komandant odreda bio je Vlado Janić, koji je otada pa do oslobođenja zemlje vršio mnoge najodgovornije vojne i partijske dužnosti. Bio je sekretar OK KPH za Sisak i Baniju, član Oblasnog komiteta KP za Slavoniju i član Opunomoćeništva CK KPH za sjevernu Hrvatsku. Bio je i na ovim vojnim dužnostima: član operativnog rukovodstva za Sisak, komandant Odreda; komesar 12. slavonske udarne (kasnije proleterske) brigade; komesar 28. slavonske udarne divizije i 6. slavonskog udarnog korpusa, i Korpusa narodne obrane Jugoslavije.

Poslije rata, Vlado Janić je obavljao visoke dužnosti u JNA. U nekoliko mahova biran je za poslanika Savezne narodne skupštine, za člana CK SKH i CK SKJ, te za člana Opunomoćstva CK SKJ za JNA. Sada je general-pukovnik JNA u penziji i Član Savjeta Federacije.

Narodnim herojem proglašen je 20. prosinca 1951. godine.